Een nieuwe baan

Ik heb een nieuwe baan! De afgelopen maanden zat ik ‘in between jobs’. Deze term klinkt misschien wat plezanter dan werkeloos, maar het feit is dat ik dat wel was. Ondanks dat Bob en Wout me wilden behouden en zelfs een vast contract wilden aanbieden had het directoraat van het ITC andere ideeën. ‘Bedrijfseconomische redenen’ lagen ter grondslag dat mijn aflopende contract niet werd verlengd. Nu kan ik wel gaan zeuren over de ‘dog’-redeneringen die het bestuur aan mij heeft overlegt, en dat het misschien wel in mijn eigen best-interest was (volgens het bestuur) om eens in een andere keuken te kijken, het feit blijft dat na 18 maart er geen plek meer was voor mij in het ITC (ondanks werkpakketen in verschillende projecten die ik zou moeten uitvoeren).
Na 10 jaar prettig gewerkt te hebben in het ITC met geweldige Professoren, onderzoekers en andere personen (zoals Bob Su, Wout Verhoef, Christiaan van der Tol, Mireia Romaguera, Murat Ucer, Lichun Wang, Xuelong Chen, Yijen Zeng, en nog veel meer) was ik dus op zoek naar het volgende avontuur. In totaal heb ik in 6 maanden misschien meer dan 30 sollicitaties de deur uit gedaan naar openingen in Universiteiten, Kennisinstituten, Research en Development companies. Dit alles met wisselende resultaten. Zo mocht ik op interview komen zoals bij de VU in Amsterdam en had een skype meeting met EUMETSAT (Darmstadt ,Duitsland). Uiteindelijk werden er maar een drietal mogelijkheden elk met een compleet ander profiel. Aan de ene kant gaf TMC Physics mij als consulting researcher de mogelijkheid om met hen het gebruik van Remote Sensing data verder te implementeren in het Nederlandse bedrijfsleven, terwijl Delft mij de mogelijkheid bood om als onderzoeker verder te werken aan mijn hydrologie-onderzoek. De meest aansprekende mogelijkheid werd mij echter geboden door University College Londen om verder te gaan met een project die ik zelf had helpen schrijven

Ten tijde dat het einde van mijn ITC tijdperk nog niet in zicht werk ik samen met Wout gecontact door een consortia van UCL en Assimila om met hen een projects-voorstel te schrijven. Er was namelijk een tender gekomen waarbij als key-referentie papers een aantal artikelen van ons werd aangehaald. Met andere woorden dit zorgde ervoor dat we een zeer grote kans maakten op het binnenhalen van dit project, en zo geschiede. Het werk in ITC zou voornamelijk uitgevoerd worden door mij zelf, maar voor het UCL gedeelte was nog niemand beschikbaar. Philip Lewis vroeg daarom tijdens de kick-off meeting vorige jaar november aan mij of ik misschien niet iemand kende en hem zou willen attenderen als de vacature openbaar zou worden gemaakt. Dat deze datum wat langer op zich heeft laten wachten betekende voor mij dat de mogelijkheid om hier ook op te solliciteren. Het zorgde eruit eindelijk voor dat ik werd uitgenodigd voor een Interview.

Nu wil ik graag zeggen dat het interview met UCL geweldig ging en dat ik op alle vragen een antwoord paraat had. Het omgekeerde is echter waar: Het interview met o.a. Philip Lewis en Jose Dans was echter de meest slechte die ik ooit gemaakt heb. De vragen gingen over Bayesian Statistics en het programmeren in Python. Juist twee punten waar mijn expertise nog niet toereikend is. Mijn antwoorden op de vragen kwamen dus als stroperige tomaten ketchup uit een glazen Heinz fles, heel stroperig. Ik voelde me net weer een master student die op mondeling tentamen Turbulentie moet voorbij de grote Detlef Lohse. Ik moet het antwoord op de ene vraag na de andere vraag schuldig blijven. Dat ik daarom gedesillusioneerd van het interview Londen Town in loop is daarom wel te begrijpen. Het gevoel dat ik hier een kans heb verspeeld speelt groots door mijn hoofd. Vooral omdat ik het gevoel heb dat de scherpte die ik nodig had mis omdat ik 6 maanden op mijn ‘gat’ te heb gezeten. Het zorgt in elk geval voor dat ik mij heel erg down voel. Dat dit een rot dag wordt om snel te vergeten komt omdat T-mobile een landelijke storing heeft die er voor zorgt dat ik maar met moeite contact met Ingrid en mijn ouders kan opnemen. Email checken en Google maps gebruiken is helemaal out of the question. Daarnaast heeft de Londen Tube ook nog grote storingen zodat ik bijna mijn terug vlucht naar Amsterdam mis. Uiteindelijk kom ik midden in de nacht aan in Enschede. Het nare gevoel is echter nog niet weggetrokken en alleen het bruiloftsfeest van mijn broertje de volgende dag zorgt er voor dat ik niet helemaal rot weekend beleef.

En zo kom ik met een deels rot deel voldaan gevoel zondag middag weer terug in Enschede en open mijn laptop. Aldaar staat een email van UCL in mijn mail box te wachten. Ik wacht eerst 5 minuten om het mailtje te openen, want ik heb geen zin om het weekend nog meer verpest te laten zijn dan het al was. Het lezen van het mailtje zorgt echter voor een complete omslag. Ik schrik van mijn stoel als ik lees dat zij mij de baan willen aanbieden en vragen of als ik nog in de buurt ben even wil langskomen om de details door te nemen (de mail was 1.5 uur na het interview op vrijdag verstuurt!). Het duurt voor mij de volgende paar dagen om pas te realiseren dat “IK EEN BAAN HEB”!


English version
I got a new job! In recent months, I was 'in between jobs’. This term may sound more relaxed than ‘unemployed’, but the fact is that I still was that. Though Bob and Wout wanted to keep me and even wanted to offer a permanent contract the Directorate of ITC had other ideas. 'Business Economic reasons "were to reasons that my expiring contract was not renewed. Now I can go whining about the ‘unjust’ reasoning, which the board told me, and maybe it was perhaps in my own best interest (according to management) to look into another kitchen, the fact remains that after March 18 there was no place for me in the ITC (despite work packages in several projects that I should carry out).

After 10 years to have worked tremendously in the ITC with great professors, researchers and other individuals (such as Bob Su, Wout Verhoef, Christiaan van der Tol, Mireia Romaguera, Murat Üçer, Lichun Wang Xuelong Chen, Yijen Zeng, and more), I am looking forward to my next adventure. In total I have sent in six months, maybe more than 30 applications to openings in universities, knowledge institutes, research and development companies. All with varying results; I was invited to come for an interview at the VU University Amsterdam and had a Skype meeting with EUMETSAT (Darmstadt, Germany). Eventually there were only three possibilities left, each with a completely different profile. On the one hand TMC Physics offered me as a position as consulting researcher in which I would be provided the opportunity to further implement the use of remote sensing data in the Dutch business community, while Delft gave me the opportunity to continue as a researcher specialized on hydrology research. However, the most compelling opportunity was given to me by University College London continue with a project that I had helped write himself in the first place.

At a time that my end at ITC was net yet in sight, I and Wout were contacted by a consortia of UCL and Assimila to write a proposal projects with them. The ESA tender referred to a number of articles from us as key references. In other words, a proposal by this consortia made a very good chance on acquiring the project. And low and behold the project was granted to us.

The work in ITC would be carried out mainly by myself, but for the UCL part was no one available. Philip Lewis therefore asked during the kick-off meeting in November if I did not know anybody who would be interested and if I would like to alert him if the vacancy would be made public. A delay in the opening of this vacancy meant that I also had the opportunity to apply for this as well. And it might come as no shock to you that I was invited for an interview.

Now I would like to say that the interview with UCL was great and I had an answer ready for all the questions. The reverse however is true: The interview featuring Philip Lewis and Jose Dance, was the worst I've ever made. The questions were about Bayesian Statistics and programming in Python. Two points where my expertise can be improved. My answers to the questions therefore came as slow as tomato ketchup from a Heinz bottle glass. In truth, I felt like again as a master student who must pass the oral exam Turbulence offered by the great Detlef Lohse. For each question I remain guilty of not being able to provide the answer.

You can understand the disillusionism that I felt after the interview. I feel like I have lost the great opportunity. Especially since I feel that the sharpness I needed was not there due to the six months on unemployment. I think that would the interview have been handled directly after 18th of March I would have been able to answer all questions. All this makes me feel really down.
This bad day only gets worse as T-Mobile has a nationwide malfunction creating big problems for me contacting Ingrid and my parents; checking my email and using Google maps is totally out of the question. In addition, the London Tube also has major problems, so that I almost miss my flight back to Amsterdam. Eventually I returned to Enschede in the middle of the night. At that time the bad feeling has not yet gone away and only my brother's wedding the next day ensures that my weekend is not completely spoiled.

And so I return on Sunday back in enschede with a partly rotten feeling, partly satisfied feeling and open my laptop. When I check my mailbox an email from UCL awaits me. I wait first five minutes to open the email, because I do not want to make the weekend even more screwed up than it already was. However, reading the e-mail provides a complete turnaround to my whole feeling. I jump off my chair when I read that they want to offer the job to me and ask if I am still around to discuss the details (the mail was at 1.5 hours after the interview sent on Friday!). It takes for me to realize the next few days to pass the "I HAVE A JOB!"