Daniel and Ingrid: A weekend in London

Elke middag herriner ik mezelf er aan dat het weer eens tijd wordt om een stuk toe te voegen aan mijn blog. Maar elke avond ben ik ofwel te moe, ofwel te druk om een volgend hoofdstuk toe te voegen. Gelukkig wordt deze drukheid niet geheel veroorzaakt door werk, maar zitten er zowaar ook nog vrije tijds perikelen tussen die zeker het vermelden waard zijn. Zo ook deze episode weer.

Ongeveer anderhalve week geleden hebben namelijk Ingrid en Daniel London onveilig gemaakt. Ondanks dat ik iets meer dan een week daarvoor al een Nederland was geweest was ik zeer enthousiast dat ik hen eindelijk door mijn London kon leiden op zoek naar leuke stekjes en mooie vista’s. En aangezien ze woensdags smiddags aankwam en pas maandagochtend weer vertrokken was er ook veel tijd om leuke dingen te gaan doen. Dat ik dus een spannend plan had samengesteld om te gaan bezoeken spreekt natuurlijk voorzich. Maar zoals elk avontuur begint het met een reis op een station in dit geval natuurlijk Victoria station waarop de trein vanuit London Gatwick aankwam. Natuurlijk waren mijn schatjes al vier en een half uur eerder vertrokken vanuit Enschede, maar hier kan ik natuurlijk zelf niets over zeggen aangezien ik daar niet bij was. Ik kan je wel vertellen hoe de aankomst van hen op Victoria was.

Samen met Nick die toevallig voor het weekend in London was zat ik te wachten opdat zij eindelijk zouden aankomen en ik mijn lieve familie weer in mijn armen kon sluiten. Nu zeg ik wel dat ik stond te wachten, maar eigenlijk was ik net op tijd om Ingrid en Daniel uit de poortjes te zien komen. (Nick had namelijk nogal lang staan praten met mijn professor, aangezien Nick een alumnus MSc student is van Prof. Philip Lewis). Voor Daniel is de drukte die op Victoria heerst erg overheersend. Hij zit dan ook zeer om zich heen te kijken naar iets wat hij toevallig herkent totdat zijn blikveld mijn kant op is gericht. De verbazing en de liefde die op dat moment plots uit zijn ogen spreekt kan ik niet beschrijven met alle woorden die ik ken. Daniel echter weet het gevoel perfect te beschrijven: PAPA! Het is duidelijk dat zowel Ingrid en Daniel een zware reis hebben gehad, want allebei zijn een beetje moe, maar de liefde die mij echter tegemoet komt door de ogen van beide mijn schatjes is zeer tastbaar. De vermoeidheid is echter wel zeer groot, en daarom zeggen we snel gedag aan Nick, om daarna met de metro naar mijn appartement te gaan.

Aangekomen in mijn London Penthouse blijkt dat PostNL haar naam als de meest waardeloze pakjesbezorgdienst van Nederland weer hoog houdt. Want ondanks de verzekeringen van hen is de reiswieg die Ingrid 7 werkdagen eerder had opgestuurd nog steeds niet aangekomen. Er zit dan ook niets anders op om Daniel bij ons in het bed te nemen. Daniel echter heeft nog helemaal geen zin om te gaan slapen.. papa is er namelijk weer. En zo in de midden van de nacht, met alleen het maanlicht als verlichting (om mamma te laten slapen) stoeien ik en kleine Daantje op het tapijt vlak voor het bed. En pas diep in de nacht komen we beiden voldaan tot rust.

Nu ben ik zelf de jongste niet meer, en is het voor mij al een lange tijd geleden dat ik zolang snachts wakker gehouden ben. Dat ik dus ook niet helemaal op en top fit ben is dan ook niet verwondelijk. Daniel is echter niet te houden zo energiek is hij. Gelukkig weet ik een mooie speeltuin om 5 minuutjes lopen van mijn appartement. De speeltuin bestaat uit een grote boomhut die samen gespijkerd is met scheepswrakshout en glijbanen. De ideale plek voor daniel om even helemaal zich uit te leven en voor Ingrid om in de vroege Engelse zon wat prachtige fotos te maken van dit schouwspel. Na anderhalf uur hier te hebben gespeeld lopen we nog even verder en vinden we ook nog een normale speelhoek met kleinere glijbanen en wipwappen. Daniel heeft zich echter zonet zo uitgeleefd dat hij nu al weer moe aan het worden is. In de tussentijd dat Daniel en Ingrid even liggen bij te komen van de reis gisteren en het spelen van vannochtend koop ik nog snel even een reiswiegje (zodat vanavond Daniel Papa en Mama met zijn gewoel niet hoeft wakker te houden).

Na zijn middag slaapje trekken Ingrid Daniel en ik voor het eerst echt Londen Centrum in. Ik had immers Ingrid beloofd om Harrods te gaan bezoeken. Ik hoef jullie natuurlijk niet uit te leggen dat voor de prijzen in de warenhuis iets hoger zijn dan mijn portemonnee op dit moment toelaat. Een truitje dat Daniel prachtig zou staan kost in Nederland misschien 50 euro, maar hier in Harrods zou ik er 257 pond voor moeten neerleggen. Dat we de hand op de knip houden komt daarom misschien niet als verrassing. Om toch Ingrid en Daniel een klein beetje het gevoel te geven van de Upperclass society, gaan we naar de Georgian restaurant op de 4de verdieping om daar te gaan genieten van een High Tea.

Eerst moeten we nog even wachten aangezien onze tafel klaar gemaakt moet worden met fijn zilveren bestek. Een goede gelegenheid voor Daniel om rustig door het restaurant heen te lopen, en de harten van de oudere (en jongere) dames te stelen met zijn killer-glimlach en zijn glazende rode haren. In de tussentijd vergaapt hij zich aan de overdaad aan tierlantijntjes en versieringen die zijn opgehangen. Dit alles zonder dat het in enig opzicht kitcherig aan doet.

Uiteindelijk worden we naar onze tafel geleidt, alwaar ik voor mij een jasmijn thee, voor Ingrid een heerljike capuchino en voor Daniel een grote chocolademelk bestel. Dit alles wordt gevolgt door hartige broodjes, fantastische verse scones, kleine overdadige petit-fourtjes en een goddelijke triffle achteraf. Het beste voorbeeld dat ik kan geven hoe lekker dit allemaal niet is, is dat Ingrid alle broodjes opeet, ondanks dat ze vergeten is te vermelden dat ze niet van boter houdt. De kosten van dit alles zijn wel een beetje exesief, maar we hebben alle drie zo genoten van deze High Tea dat het voor deze keer het wel waard is. Na een tussenstop in de speelgoedafdeling wordt het tijd om weer naar huis toe te gaan. Daniel valt in de metro al in slaap, zodat ik hem die avond makkelijk het bed in kan brengen.

De volgende dag wil Ingrid graag nog meer zien van het centrum van London. Nu is het centrum van Londen wel heel groot, maar ik schat dat ik wel weet wat ze wil zien. En zo stappen we dus vroeg in de ochtend uit bij Westminster Abbye. We lopen eerst even naar downingstreet en whitehall om te zien of we niet David Cameron te zien krijgen, om vervolgens rond Westminster Abbye te lopen. De abbye zelf bezoeken doen we niet aangezien de entree 25 pond pp is en de impact van de High tea gisteren nog voelbaar is in mijn portemonnee. In plaats daarvan lopen we langs Big Ben over de westminsterbridge naar de southbank richting de Londen Eye. Dit zal voor Daniel de eerste keer zijn dat hij in een reuzenrad zal zijn. Hij is hier echter zo van onder de indruk dat 15 minuten voordat we erin kunnen hij als een blok in slaap valt en doorblijft slapen zelfs als papa hem op de schouder neemt om in de Eye plaats te nemen. Gelukkig weet hij precies het goede moment te kiezen om zijn oogjes weer even open te doen, aangezien dit gebeurt precies op het hoogte punt van het reuzenrad. Ik vind het panoramisch uitzicht dat de Londen Eye ons verschaft geweldig, en zie hoe Daniel in trance naar beneden kijkt richting de Big Ben. Hoe een klein mensje in een keer groter kan zijn dan een van de grootste klokken van Engeland.
Aangezien Daniel nu toch weer helemaal wakker is besluiten we maar niet richting huis aan te gaan maar lopen we door richting Covant Gardens. Ik heb hier zelf eigenlijk nog nooit van gehoord, maar Ingrid heeft hier een aantal jaren geleden een geweldige tijd gehad. Het is een soort van grote markthal met allemaal kleine schattige winkeltjes, met her en der straat musikanten en artiesten die Pachabel en Fur Elise spelen. De uitgelegen plek om even lekker wat te gaan eten. Het brood in engeland is namelijk niet van het niveau dat ik gewend ben ik Nederland. Het is hier namelijk voornamelijk erg zacht en weinig structuur. Voor echt ambachtelijk brood moet je dus goed zoeken. En zowaar vinden we hier tussen de verschillende koffie-zaken een toco met alleen van dit soort brood.. Heerlijk. In de kelder van het gebouw vinden we dan ook nog een keertje een winkeltje met allerlei vergeten speelgoed. Zo ook wat speelgoed waar ik zelf nog mee ben opgegroeid: Noppes. Thuis gekomen blijkt dat dit oude speelgoed bij lange na zijn magie nog niet verloren heeft, aangezien Daniel er wel zeker 2 uur achter elkaar mee bezig is geweest voordat hij ook weer moe werd.

Ondanks dat het verhaal nog niet ten einde is, begint het nu wel weer laat te worden, vandaar dat ik het vervolg van dit verhaal morgen vertel.. slaap lekker

English Version
Every afternoon I remind myself that it is once again time to add another addition to my blog. But every night I'm either too tired or too busy to just that. Fortunately, this busy-ness is not entirely caused by work, but actually there is also caused by more leisurely perils which are worth mentioning.

About a week ago, Ingrid and Daniel arrived in London. Despite that I just recently was in the Netherlands (just bit more than a week) I was of course very excited that they finally came to my London so that we could enjoy the beautiful vistas here. I therefore had compiled an exciting plan to visit the nice parts on both sides of the River. But like any adventure this one begins on a train station, in this case Victoria station where the train from London Gatwick arrives. Of course, my darlings left four and a half hour earlier from Enschede, but of this I can of course say nothing as I was not there. I can however tell you about their arrival at Victoria.

Together with Nick, who just happened to be in London for the weekend, I was waiting when they would finally arrive in order to close them in my arms again. Although I say that I was waiting, the truth was that I only managed to arrive at Victoria just in time to see Ingrid and Daniel exit from the gates. That Daniel was impressed by is the crowds that prevails in Victoria was obvious. Clearly looking around the hall to recognize something, I stumble accidentally into his vision. The wonder and the love that glows from his eyes at that moment is something that I cannot describe with all the words in the world. Daniel, however, knows exactly how to describe the feeling: DADDY! It is clear that both Ingrid and Daniel have had a tough trip, because both appear a little tired. However the love that meets me from the eyes of both of my angels is very tangible.

Arriving back in my London Penthouse shows that the dutch PostNL really tries to earn up to its name as the most worthless parcel delivery service in the Netherlands. Despite the assurances of them that the package would be delivered on time, Daniels travel cot, which Ingrid had sent 7 days earlier, still has not arrived. This means that there nothing else for it but to take Daniel with us in the bed. Daniel, however, has no desire to go to sleep.. He is more of the opinion that Dad is here and that this means playtime. And so in the middle of the night, with only the moonlight as lighting (to let mom sleep) I frolic with my small Daniel on the carpet in front of the bed.

In the morning I feel that I am not the youngest anymore, and that it has been a long time since I stayed up this late. Daniel, however, is very energetic. Fortunately, I know of a nice playground which is located only 5 minute walking from my apartment. The playground consists of a large tree house nailed together with ship wreck wood and slides. The ideal place for Daniel to frolic around and the ideal place for Ingrid to make some great pictures in the early English sun of this spectacle. After an hour of playing we walk a little further to find another playground with smaller slides and toys. Daniel however has already lost most of his energy and therefore doesn’t react that strongly to it. Therefore we go back home where Daniel and Ingrid lie down to recover from the trip yesterday and playing last morning. In the meantime I buy a travel-cot (so that tonight Daniel does not awake Papa and Mama with its tumbling and turning in bed).

After his nap Ingrid, Daniel and I head for the first time into the centre of London. After all, I did promise Ingrid to visit Harrods. Naturally I do not have to explain to you that the prices here are slightly higher than the contents of my wallet permits. A sweater that would look wonderful on Daniel costs maybe 50 euros in the Netherlands, but here in Harrods would I have to pay about 257 pounds. In order for Ingrid and Daniel to at least feel a bit the upper class society, I take them to the Georgian restaurant on the 4th floor in order to enjoy a High Tea.

First we have to wait as our table is made ready with fine silverware. A good opportunity for Daniel to walk through the restaurant, and steal the hearts of the older (and younger) ladies with his killer smile and his bright red hair. In the meantime, he gazes at the profusion of frills and decorations that are hung. Eventually we are lead to our table, where I order me a jasmine tea, Ingrid a delicious capuchino and Daniel a big chocolate. All this is followed by hearty sandwiches, fabulous fresh scones, small delicious petit fours and a divine triffle afterwards. The best example that I can give of how delicious this all is, is that Ingrid eats all the sandwiches, even though she forgot to mention that she does not love butter. The cost of this High Tea is to be a bit much, but we have enjoyed this so much, that for this time it was worth it. After a stop in the toy department, it's time to go home again. Daniel has had such a great day that he falls asleep in the underground.

The next day Ingrid would like to see more of the center of London. Now the center of London is very big, but I estimate that I know what she wants to see. And so we travel early in the morning to Westminster abbye. Here, we first go to Downing Street and Whitehall to see if we can`t get a glimpse of David Cameron, and afterwards we walk around Westminster abbye. The abbye we do not do itself visits as the entrance is £ 25 per person and the impact of the High Tea yesterday is still felt in my wallet. Instead, we walk past Big Ben over the westminster bridge to the south bank toward the London Eye. This will be Daniels first time in a Ferris wheel. He however is here so much ‘impressed’ with this that 15 minutes before we enter the Eye he falls asleep and remains so even if dad takes him out of the baby-stroller on the lap to take place in the Eye. Luckily, he knows exactly to choose the right moment to open his eyes again, namely precisely at the top of the Ferris wheel. I myself find the panoramic views fantastic, and see how Daniel is entranced when he looks down towards Big Ben. How a small person can be taller than one of the largest clocks of England.

Since Daniel is now fully awake again we decide not to go back home but we walk instead towards Covant Gardens. I've actually never heard of this place myself, but Ingrid has had a great time here a few years ago. It is a kind of large market hall with all the little cute shops, dotted with street musicians and artists playing Pachabel and Fur Elise. The perfect place to have a lunch. The bread in England is not of the same the level of the bread in the Netherlands. Here the bread is mainly soft and has little structure. For truly artisan bread one really needs to look around. Fortantelly enough we find at covent garden a very nice restaurant with excellent artisan bread: Delicious. As a final treat, we discover that in the basement of the building there is a shop with all sorts of forgotten toys. Here I find one type of toy that I myself grew up with: Noppes. Back At home, it appears that this toy his magic lost none of its magic as Daniel can`t stop playing with it for two hours straight before becoming so tired again to fall asleep in the arms of his father.

Although the story has not ended, it now begins to be late again, so I tell the rest of this story tomorrow .. sleep well