Day 31

Het is alweer de laatste dag in China voor ons. Onze reis heeft ons van de hoogte van Mount Everest, tot de droogte in de Ali woestijn en de rust van Potala palace gebracht. Als toetje gaan we vandaag naar de grote Chinese muur. Onder begeleiding van Junping Du en Yang Wang (Twee studenten van prof Yaoming ma) gaan we dit achtste wereld wonder bekijken.


Vele chinezen gaan naar het gedeelte van de muur bij Badaling. Hier heeft namelijk Mao ook overheen gelopen. Het is daarom erg druk op dit stukje. Een extra reden om hier niet heen te gaan is dat dat stukje al een keer eerder gezien heb. Vandaar dat er gekozen wordt voor het stuk Mutianyn. Dit is iets verder van Beijing maar wel iets rustiger.

Onze reis hiernaar toe begint al met problemen. We proberen namelijk een taxi te regelen die ons naar het busstation wil brengen. Echter op dit vroege tijdstip zijn er geen vrije taxi’s te vinden die ons wil vervoeren. Er zit dan ook niets anders op om weer de metro te nemen.

We hebben echter kostbare tijd verloren en de bus die direct naar Mutianyn vertrekt is al gevlogen. Er werd besloten een andere bus te pakken en daarna over te stappen op een andere lijn. Als wij echter na 1 uur in de bus uitstappen, lijkt het alsof we de verkeerde bus genomen hebben. Er wordt namelijk druk gediscussieerd met een local die heftig op een toerist kaart zit te wijzen. Na een tijdje wordt het echter duidelijk dat we hier van de bus overstappen naar een 'taxi' en de discussie betrof de prijs. Het is wat proppen maar uiteindelijk passen we allemaal in de auto. Pas na opnieuw een uur kunnen we weer uitstappen.

Het is een bossige omgeving waar de auto gestopt is. Ik zie geen grote muur maar wel heel veel kleine souvenirs winkeltjes. Blijkbaar bevindt de muur zich hier op de kam van de berg. Om hier te komen kunnen we ofwel de kabelbaan omhoog te nemen ofwel een paadje op klimmen. Het lijkt hier erg op de omgeving Berg en Dal waar ik met mij ouders heb lopen wandelen en ik heb nogal stramme benen gekregen van de rit in het kleien autootje. Vandaar dat ik maar roep om te gaan lopen.

Wat een vergissing was dat! De bergen hier lijken te glooien maar in feite zijn ze hartstikke steil en hoog. Het uitzicht maakt veel goed want tussen de bomen door krijgen een fantastisch uitzicht over de mist die over de vallei verspreid is. We zijn echter wel allemaal helemaal kapot als we boven op de top de grote Chinese muur zien.

Naast de uitputtende van de beklimming die we net gedaan hebben zijn de afmetingen van de muur al meer dan genoeg afschrikking voor vele legers. De muur is hier aan zijn Basis ongeveer 10 meter breed en op zijn top 5 meter. Elke 200 meter staat er dan ook nog een wachttoren zodat er geen enkele vijand ongezien stiekem over deze gigantisch lange slang zou kunnen klimmen.

We staan dichtbij toren 8 en beslissen richting toren 1 te lopen. Ook hier moeten we weer flink klimmen om daar te komen. Op verschillende stukken is het stijgingspercentage zoveel dat ik moeite heb mijn voeten op de volgende tree te zetten. Daarbij blaast er ook nog even een wolk onze pad voorbij zodat we even in een complete mistbank zitten. Aangekomen bij toren 1 is het echt allemaal waard. We hebben een fantastisch uitzicht over de vallei en de muur waar we vandaag zijn gekomen. Murat en Yang Wang besluiten terug te keren via de kabelbaan bij poort 4 terwijl Junping en ik nog even terug lopen helemaal naar toren 14. Deze terug weg is een stuk makkelijker dan de heenweg, wat mij de kans geeft om minder op de treden te letten en meer op de mensen die de andere kant oplopen. Eenmaal aangekomen bij 14 zie ik dat de muur nog een stuk hoger en verder gaat. Wij besluiten echter om hier ook de kabelbaan te pakken omdat we van Murat al een berichtje hebben gehad waar we nu bleven.

Eenmaal terug in het start dorpje koop ik een nieuw T-shirt (‘I climbed the great wall’) en trek hem meteen aan. Mijn andere shirt is namelijk doorweekt van het zweet. En zo stap ik goed gekleed weet in de auto. De terug reis verloopt via de kleine Toyota, een tram en de metro tot bij de Olympische grond. In het aanliggende winkelcentrum eten we nog even wat hotpot. En wat ik de hele reis al heb weten te voorkomen gebeurt natuurlijk op de laatste dag, noten!

Ik heb nog niet een klein beetje geproefd van de dipsaus die geserveerd wordt of ik pak snel mijn medicijnen uit mijn jas. Ondanks dat ons gegarandeerd werd dat er geen noten in de sesamsaus zat gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. Ik eet door zonder deze saus te gebruiken. In sommige gevallen helpt het namelijk bij mij om de reactant van mijn allergie te verdunnen met ander eten. In eerste instantie werkt het ook prima. En zo lopen we na het eten verder op zoek naar een robot voor het zoontje van Murat. Op dat moment voel ik echter dat mijn maag de laatste salto maak. Ik probeer (met al een mond vol slijm) de wc te bereiken. Ik wil namelijk niet dat ik in het midden van het warenhuis moet gaan overgeven. Gelukkig gebeurt dit niet en kan ik mijn maag helemaal legen in de wc. Hierna voel ik me echter zo slap als een vaatdoek en vraag of we weer naar het hotel kunnen.

Eenmaal in het hotel aangekomen gaat het allemaal weer. Onze gidsen vragen nog bezorgd of alles wel goed is. Na een kopje espresso ben ik weer helemaal op orde. Om het hele voorval toch te vergeten begeef ik me hierna even naar de massage salon om een lekkere droge body massage te ondergaan. Dit is zo heerlijk ontspannend dat ik zelfs een kleine 5 minuten ben weggedommeld. De nare episode van zonet wordt in elk geval goed van me af gemasseerd. Ik keer terug op mijn kamer en begin in te pakken. Morgen moeten we immers heel vroeg op om ons vliegtuig te pakken. Ik zal dan eindelijk Ingrid weer een grote omhelzing kunnen geven. Einde van dag 31

English version


It is the final day in China for us. The trip has brought us to the heights of the Mount Everest, dryness of the Ali desert and the tranquintility of the Potala Palace. Today as the desert we are going to the Chinese great wall. Under supervision of Junping Du and Yang Wang (two students of Prof Yaoming Ma) we are going to see this 8th world wonder.

Many chinese when they are visiting the Wall go to the part located close to Badaling. This is the same piece as considered by Mao. This makes that particular part of the wall very crowded. Apart from the fact that I have already seen this part of the wall, it provides us with another reason not to go here but to go to the part close to Mutianyn. This is a bit further from Beijing.

The trip however starts with some problems. We are trying to get a taxi to take us to the busstop. At this early time of the day however we cannot find free taxi`s anywhere willing to take us there. There is nothing else for it but to take the metro.

This means that we have lost valuable time and missed to catch the bus travelling directly to Mutianyn. We decide to take another bus and change halfway the trip. However as we exit the bus after an hour it seems that we have taken the wrong bus. A long discussion follows with one of the locals who takes out his tourist map. After a while it is apparent to Murat and I that we will be continuing our journey with a ‘taxi’ and that the discussion was about the price. It is somewhat cramped in the car but after an hour we are finally at the specified location.

The car stops at a forest covered area. I see no great wall but many small souvenirs shops. The Chinese wall apparantly is located at the top of the mountains here. To get there we can choose to walk there or to take the cable car. As the area resembles closely the forests of Berg en Dal (Netherlands) where I used to hike a lot with my parents and because I still have some cramped legs I opt for the 1st option and walk.

This is a big mistake! The mountains appear to be flowing gently but in fact are devilishly steep and high. The view makes up for a lot of it as through the trees we have a spectacular view over the mist that is spread over the valley. We however are completely exhausted when we reach the top of the Great Chinese Wall.

After the exhausting climb we just performed the size of the wall are more than enough for any army to turn the other way when they see this big Giant. The wall at its base here is about 10 meters wide and at its top 5 meters. In addition there is watchtower every 200 meters making sure that no enemy can sneak undetected passed this gigantic snake.

We are currently standing at tower 8 and decide to walk to tower 1. Again we have to climb a great deal to get there. At some points the steepness of the wall is such that I have problems putting my feet on top of the next staircase. In addition the wind also blows a large cloud over the wall and for a couple of minutes we are blind in a layer of fog. The view of tower one makes it all worth it. We have a fantastic view over the valley and the wall we just have beaten. Murat and Yang Wang decide to head back using the cable car at tower 4, while Junping and I walk back all the way to tower 14. Going back is infinitely easier than the journey to tower 1, providing me with the opportunity to evade other climbers. At tower 14 we see that the wall continues up into the clouds. We however decide to head back and take the cable car here (as we have already received a text message from Murat about when we are coming down).

At the small village I buy a new shirt (‘I climbed the great wall’) and decide to wear it, as my other shirt is completely soaked with sweat. And so well dressed I step back in the small car. The journey back to Beijing takes us by small Toyota, tram and metro to the Olympic stadium. In the adjacent shopping mall we go for a bit to eat: hotpot. And here the thing that I have been avoiding the whole journey finally happens: Nuts!

I just taste a bit of the dipsaus and quickly grab my medicines from my jacket. Despite that they have garantued us that there are not nuts in the sesame saus all my alarmbells are ringing. I therefor choose to continue eating without using the saus. In some cases it has helped my to dilute the reactant of my allergy. This again seems to work in this scenario. And so we walk around searching for a robot for Murats sun when I feel my stomage turning. I try (with a mooth full of spit) to reach the toilet. I don`t want to throw up in the middle of the store. Fortunatelly I can reach the toilet just in time before my whole stomage empties it self. Afterwards I feel like I have just climbed the great wall again (but this time at a trot) and ask if we can go back to the hotel.

Here my health has returned to me a bit. My guides ask with great concern if everything is ok. I can assuredly answer yes to this question, especially after the small espresso that get the fool taste out of my mouth. In order to forget this episode before jumping into bed I desided to have a nice massage. This is so relaxing that for a small 5 minutes I actually dozed of. In any case the allergic attack of a couple of hours ago is no longer my final memory of the day. I head back to the hotel room and start packing my suitcase. Tomorrow we have to get up early and catch a plane. End of day 31.