Day 27

Nog nooit zo vroeg opgestaan tijdens deze reis als vandaag. Het is nog pikkedonker als ik om 7 uur mijn bed uitrol. Normaal ontbijten we rond half 10 dus ook dat zit er nog niet in. Murat ronkt nog rustig door. De reden dat ik zo vroeg opsta is natuurlijk dat ik in onze vrije dagen van het veldwerk graag nog even Potala palace wil bezoeken. Tickets hiervoor zijn schaars en omdat ik een buitenlander ben moet ik ze zelf afhalen bij het ticketoffice. Dit ticket office is precies beneden Potala palace wat niet naast de deur is. Mij is geadviseerd om daar rond half 8 te zijn. Het plan is dus om vroeg op te staan een taxi te bemachtigen en hopen dat er genoeg kaartjes over zijn. Paspoort en permit moeten natuurlijk mee.

En zo loop ik in het donker richting de poort van het instituut. De portier slaapt nog, dus moet ik hem eerst wakker maken. Het is de eerste keer dat ik zonder begeleiding rond ga lopen in Lhasa. Erg spannend dus. Ik maak daarom maar snel even een Waypoint aan op mijn telefoon, zodat ik de weg altijd kan terug vinden. Normaliter vindt ik mijn weg ook wel terug zonder, maar in een plaats waar weinig mensen Engels spreken is het geen verkeerd idee.

De volgende stap is natuurlijk het zoeken van een taxi. De straten zijn echter heel erg leeg. Ik begin me af te vragen of ik er MS niet een had moeten reserveren. Op de hoek van de straat zie ik een kleine politie post. MS dat ik daar een taxi kan bellen. Ik bedenk me echter... Ik weet namelijk niet of ze lastige vragen gaan stellen waar mijn Chinese gids is. In plaats daarvan loop ik maar richting het centrum in de hoop een taxi tegen te komen.

Ik heb geluk! Na 5 min lopen komt er een taxi aan. Ondanks dat zijn licht op rood sta vlag ik hem toch aan. Hij stopt! Ik heb aan Cungbo een Chinese vertaling gevraagd van waar ik heen moet, dus de taxi chauffeur snapt in elk geval waar ik naar toe moet. Hij moet nog wel even tanken (daarom stond zijn licht op rood). En zit ik in de warme taxi te wachten tot hij vol is getankt. Even later rijden we verder terwijl het brandstoflichtje nog steeds brand. Haha! Het is ondertussen al weer een stuk lichter geworden. Zo kan ik in elk geval goed zien wat voor route de auto neemt indien mijn gsm besluit op te houden. Het verkeer is ook iets rustiger, maar gelukkig nog geen file. En zo zijn we binnen 10 minuten bij Potala palace.

Er staat al een rij van dik 100 mensen bij welke ik me dus aansluit. De rij voor me wordt echter steeds voller. Het ticketoffice is nog niet open en er halen mij steeds mensen in om zich bij bekenden te voegen. En zo strekt de rij zich uit tot 50. Ik wordt in de tussentijd gevraagd door een kerel in een leren jas of hij niet tickets voor me kan regelen. Ik denk dat als het hem al lukt (ik moet immers persoonlijk aan de. Balie verschijnen) de kaartjes ook 2X zo duur zouden zijn. Ik maak nog even een snel gesprekje met de twee chinezen voor mij de rij ("where are you from...ahhh golland... Voetbal"). De rij is intussen net zo groot als die voor me. Het is al half negen en nog steeds is de balie niet open, pas een kwartier later lopen de eerste mensen met een tevreden gezicht en met een kaartje weg.

Een kleine 20 minuten weet ik precies hoe zij ze voelen want ook ik heb een ‘golden’ ticket bemachtigd. Het is echter geen toegangsbewijs tot het paleis maar een voucher voor de ticket die ik morgen moet kopen. Het maakt mij echter helemaal niet uit. De missie is geslaagd en ik kan weer terug naar mijn bedje toe. Mijn taxi chauffeur spreekt van tevoren een prijs af die 3 Yuan meer is dan ik op de heenweg heb betaald. Daarbij pikt hij halverwege de rit ook een andere passagier op die hij een 1kilometer later (en 3 yuan lichter) weer afzet. In het instituut aangekomen heb ik geen slaap meer in tegenstelling tot Murat die nog steeds onder de dekens ligt. Het ontbijt is allang ontruimd en dus breek ik het laatste stuk kaas aan dat ik nog heb.
Ook begin ik de financiën en administratie weer een beetje op orde te brengen. Zo bel ik even met de KLM om onze vlucht naar Beijing te vervroegen van de 18de naar de 17de. De vlucht word echter helemaal niet uitgevoerd door skyteam en zo moet ik dus naar China Airways bellen. Het is geen probleem om de vlucht eerder te maken, echter de enige vlucht die eerder gaat en nog niet bezet is vliegt op de 16de. Murat stelde al voor om twee dagen eerder te vertrekken terwijl ik nog wel een aantal dingen wil zien. Uiteindelijk wint Murat; we gaan morgen zowel naar het Sera klooster als naar Potala palace en we hebben vandaag ook nog veel tijd om dingen te zien, en daarbij kan ik in Beijing Murat ook nog een beetje rondleiden.

Het enige probleem met het boeken van de ticket is dat ik een internationale creditcard in plaats van een chinese. Dit maakt het allemaal een stuk moeilijker. Ze sturen me een formulier waar ik de verschillende gegevens op moet invullen en uiteraard nog ondertekenen. Dit formulier moet ik dan inscannen en terug sturen naar hen. Dit alles natuurlijk zo spoedig mogelijk omdat ze aan de ene kant wel al onze vlucht op de 18de hebben geannuleerd maar de reservering voor de 16de niet kunnen afmaken zonder de CC gegevens. De vraag is echter aan de ene kant hoe we het formulier gaan printen en daarna weer gaan inscannen. De kopie-shop op het Instituut en aan de kant van de weg is zaterdags dicht, en een scanner heb ik hier al een hele tijd niet gezien.

Ik besluit om gewoon een paar winkels binnen te lopen en met Grote Puppy eyes te vragen of ik mag printen. De eerste reactie is die van ‘er is toch een kopie-winkel 25 meter verder op). Maar als ik ze laat zien dat deze dicht is mogen we van hun HP gebruik maken. Het enige probleem is dat het formulier in docx format is gestuurd, terwijl op de computers maar office 2003 is geïnstalleerd (en die kan docx niet lezen). Op naar de volgende winkel om het hele riedeltje te herhalen. Uiteindelijk lukt het me om een goede printout te krijgen. Even snel ondertekenen. Het scannen blijkt hier geen doen, dus ik beslis dat een fototje van het formulier en mijn creditcard genoeg moet zijn. Na confirmatie met Chinese Airlines weten we ieg dat we nu twee stoelen op vlucht CA 4111 hebben.

Na de lunch gaan Murat en Ik opnieuw naar het centrum toe. We moeten immers nog wat spulletjes komen om mee terug te nemen naar Nederland. Mijn moeder bijvoorbeeld wil een nieuwe telefoon. Een Sony smartphone of een Iphone echter kost hier bijna net zoveel als ik Nederland. Ze hebben hier echter ook telefoons die ze in Nederland niet verkopen. Deze zijn net zo goed (als je een goede pakt) en veel goedkoper. Voor pak en beet 200,- kan je hier echt een goede smartphone kopen. In dezelfde warenhuis koop ik ook nog even wat moon-cakes. Dit zijn speciale cakejes die alleen verkocht worden net voor het najaars recess. Dan trekken iedereen hier terug naar zijn geboorte dorp en brengt moon-cake mee naar hun ouders. Het lijkt me een leuke traditie om een keertje mee te doen. Het helpt daarbij ook dat moon-cake heel erg lekker is.

Hierna lopen we ook nog wat rond in de stad. We hebben de meeste van de binnenstad al gezien, maar zijn nog niet Johkang tempel binnen gegaan. We hebben geluk want we kunnen zonder problemen een kaartje kopen en zonder gids naar binnen lopen. De sfeer die hier hangt is super mysterieus. In de binnenplaats van de tempel zien we de kaarsen die op yak-vet/boter branden en de letterlijk duizenden Buddha`s die op de muur zijn geschilderd. En als we dan nog dieper in het heiligste der heiligen betreden word de sfeer helemaal fantastisch. Een soort tempel of doom sfeer (maar dan zonder priesters die je hart uit je borst trekken) hangt hier. We worden begroet door reusachtige beelden van de verschillende ‘goden’ en van de verschillende Dalai Lama`s. De sfeer wordt afgemaakt door alle Pilgrims die in een soort trance zijn gekeerd en de vele monniken die hier rond lopen. Als deze dan ook nog een keertje samen gaan zitten om te mompelend te bidden lijkt de gehele vertrek te zijn vervuld met een magische aura. Heel speciaal. Ik trek toch verder om de pilgrims ook dit gevoel te laten ervaren en begeef me op het dak. Het hele dak is met goud bedekt. We hebben hiervan een geweldig uitzicht op Potala palace en de pilgrims die hun ronde maken rond het centrum. Na de ervaring van zonet wil ik hen toeroepen dat hun inspanningen meer dan de moeite waard zijn. Ik houd me echter in want ik wil hun trance niet op deze manier verstoren.

Hierna vertrekken we terug naar het instituut. Een taxi op dit tijdstip krijgen blijkt moeilijker dan gepland. Ondanks dat vele taxi`s al vol zijn, zijn de chauffeurs meer dan blij om wat extra geld te verdienen. Het probleem is echter dat de taxi of te vol zit, of dat de mensen de andere kant op gaan. Vinden we dan eindelijk een lege taxi weet hij niet waar de straat is die Cungbo in het chinees had opgeschreven. Gelukkig heb ik mijn Waypoint van mijn gsm zodat we toch weer terug kunnen komen op het instituut. Ik lees nog even een boek en ga slapen. Einde van Dag 27, morgen naar Potala Palace en hopelijk een air-burial in de buurt van Sera klooster.

English version
During this field work I have not got up that early as today. It is still dark when I roll out of my bed at 7 o’clock. Normally we have breakfast at 9.30 but this is not going to happen today. Murat is still snoring loudly when I am already full awake. The reason for my waking is of course that during our free days I still want to visit Potala palace. Tickets for this palace are scarce and because I am a foreigner I need to pick them up at the ticket office myself (with my passports). The ticket office is at the foot of the Palace which is about 8 km`s from the institute. I am advised to be there at around half past 8. My plan therefore is to get up early and catch a cab, hoping that there are still enough tickets left. Passport and permits of course are required!

And so I am walking to the gate of the institute. The doorman is still sleeping and so I have to wake him up. I am very excited as it will be the first time for me that I am travelling in Lhasa without supervision. I quickly save a waypoint on my phone so that I can always track my way back to the institute. Normally I have no problem with orienteering but in a place in which few people speak English it is better to be safe than sorry.

The next setp is to find a cab. However the streets are really empty. This makes me wonder if I should have booked a taxi in advance. On the corner of the street I see a small police station. Perhaps I can call for a taxi there. I however change my mind.. I don`t know if they will ask difficult questions where my Chinese guide is. Instead I am walking in the direction of the city centre hoping to bump into a taxi.

I am in luck! After 5 minutes walking I see a taxi approaching. Despite the fact that its light is still red I flag him over. He stops! I have asked Cungbo for a Chinese translation to the address, and so the driver at least knows where I have to go. Before driving to this location he still needs to stop for petrol. After he has fueled up he starts racing to the destination, despite the fact that his fuel-light is still on.. haha! In the meantime the darkness has dissipated a bit. This enables me to clearly see the route that the car is taking (it might be necessary incase my gps decides to stop working). The traffic is also not as dense and therefore we make good time (10min) to reach the palace.

There is already a queue of about 100 people when I join the line. The queue in front of me however is becoming filled with more people. This is because the ticket office is not open yet and newly arriving people are joining their friends already in front of me. And so the line grows by about 50 people. In the meantime a bloke in a leather jacket proposes that he can get the tickets for me. I am refusing his ‘kind’ offer as 1) I need to pickup the tickets personally and 2) probably the tickets will be at least 2x expensive. The queue at this time is as big in front of me as behind me. The time is already 8.30 and still the ticket office is not open yet. To pass the time I quickly make a small chat with the Chinese people in front of me ("where are you from...ahhh golland... Soccer"). Finally after waiting one and a half hours I see the first people walking away happily with a ticket.

Some 20 minutes later I understand the feeling that they might be felt as I too am the owner of a ‘golden’ ticket. This however is not the ticket that provides me with entrance to the palace but a voucher for the ticket that I am now allowed to buy tomorrow. It makes no difference for me… I can enter Potala tomorrow and return to my bed today. When I arrive back at the institute I have lost my desire for sleep (in contrast to Murat who is still happily under his sheets). The breakfast has long been finished. This lead me to start on the last part of my Dutch cheese.

I also finish the financial and administrative tasks left for me. This makes me call the KLM to change our flight to Beijing from the 18th to the 17th of September. This flight however is not performed by any Skyteam member, resulting in a different call to China Airways. They promise me no problem except that the only flight (that departs earlier than the 18th) is on the 16th. Murat already proposed to depart from Lhasa 2 days earlier than planned. I however was against this as there are still many things to be seen here. Finally Murat wins the argument; today we still have lots of time for sightseeing and tomorrow we are going to both Potala Palace and the Sera Monestary. Also it lets me show Murat around Beijing.

The only problem with the booking of the new tickets is that I have an international creditcard instead of a Chinese one. They send me a form over the email on which I have to enter the creditcard information. Than I have to sign the form and send it back to them. This requires me to print out the paper, sign and than scan the paper again. Of course this needs to be done as quickly as possible as they have already cancelled our flight on the 18th but cannot finish the reservation for the flight on the 16th before they have all the creditcard information. The question is now how to print and scan this form as quickly as possible. The copy shop at the institute and close-by along the road are closed on Saterdays, and a scanner I have not seen in quite some time.

I decide to enter some shops and ask (with big Puppy eyes) if I can print at their facility. The first reaction I get is ‘there is a copy shop 25 meters from here’ look. When we then show them that it is closed I am allowed to use their HP. The only problem is that the digital form is in docx format, while the computers only have office 2003 installed (that is unable to read that specific format). I than try the next shop. Finally I manage to get a good printout and enter all the details including my signature. It is impossible for me to scan the now signed document here. So I decide instead to make a picture of it with my camera. After the confirmation that this was fine I am told that we now have two seats on flight CA 4111 to Beijing.

After lunch Murat and I go back to the city center. We still have some items to purchase before going back to the Netherlands. For example: My mother want a new phone. A sony smartphone or an iphone however costs almost as much here as they do in the Netherlands. They however also have phones that are not available in the Netherlands. These are almost as good (if you manage to find a good one) and much cheaper. For about 200,- you can already buy an excellent smartphone here. In the same warehouse I also buy some moon-cakes. These are small delicacies that only are sold just before autumn-break. During this break all Chinese people go back to their home towns and bring to their families some moon-cake. It seems a nice tradition. Also it helps that moon-cake is delicious!

After this we walk around for a bit in the center. Most of the center we have already seen, but we have not entered the Johkang temple. We are fortunate to be able to purchase a ticket without problems and enter the temple without a guide. The atmosphere there is incredibly mysterious. In the courtyard I see candles of yak-fat/butter burning and literally thousands of Buddha`s painted on the wall. This atmosphere is even more intensified when we enter the most holy of holy. It`s like a scene from the temple of doom (but without the priest pulling your hart from your chest). We are greated with gigantic statues of different kind of ‘gods’ and different former Dalai Lama`s. The atmosphere is made complete by the pilgrims that are in a kind of trance state and the many monks that are walking about. When these monks join together in a mumbling prayer the whole room appears to be filled with a magical aura.. Very special! After a small break I continue, to let the pilgrims share the experience that I just had, and climb the stairs to the roof. The whole roof is covered in gold. In addition we have a wonderful view of the Potala Palace and the arriving pilgrims (making their way around the center). I want to call out to them that their hardship is more than worth the trouble. I however hold back to not disturb their transient state.

After this we go back to the institute. Getting a taxi at this hour is much harder that earlier. Even though most taxi`s are already occupied the drivers are more than happy to get another customer for some extra cash. The only problem is that most of the taxi`s are too full or that the taxi is going in the wrong direction. After we finally find an empty cab its driver does not know where the street is that Cungbo has written down in Chinese. Fortunately I have my waypoint in my cellphone to guide us back to the institute. I read another chapter in one of my books and go to sleep. End of Day 27, tomorrow up to Potala palace and (hopefully) an air burial near to Sera Monestary.