The ATBD and apartement-shopping

Weer een week voorbij. En wat voor een week. Niet alleen had ik hard gewerkt aan het ATBD (Algoritme Technische Basis Document), maar ook heb ik mijn eerste hockeytraining in London gehad, en ben ik samen met Martin gaan appartement-shoppen.

Ik had aan Jon Styles van Assimila beloofd dat ik het ATBD voor woensdag zou klaar krijgen. Assimila is de hoofaannemer van de twee projecten voor welke ik het werk moet gaan doen. Met andere woorden, het is goed om het document zo snel mogelijk af te krijgen. Een ATBD moet een zeer gedetailleerde verklaring geven over de specifieke algoritmes en modellen die wij gaan gebruiken in de twee projecten. Nu moet zo`n rapport eigenlijk zo snel mogelijk klaar gemaakt worden na de start van het project. De ATBD voor Synergy en Optirad was echter nog steeds niet klaar. Jon verklapte aan mij dat dit hem niet helemaal lekker zat. Onze technical project officier van de ESA, Pierre-Philippe Mathieu, zat namelijk al een tijd te pushen om deze eerste officiële deliverable te ontvangen. Dat Pierre-Philippe nu ook nog tijdelijk gestationeerd was in Reading (in het zelfde gebouw als Jon), maakte het helemaal interessant. Jon verklapte aan mij dat hij nu (voordat hij de deur uitging) eerste even links en rechts keek om Pierre-Philippe te ontwijken. Gelukkig is Pierre-Philippe een zeer aardige man, en denk ik dat Jon deels van zijn opmerkingen niet heel serieus meende. In elk geval blijft er het feit dat de deadline van de ATBD allang was gepasseerd.
Daarom ben ik direct door mijn professor Philip Lewis ook aan het werk gezet om het rapport verder af te krijgen. Gelukkig was een groot deel van het rapport al af; het enige wat nog ontbrak was een gedetailleerde beschrijving van alle ‘radiative transfer modellen’ die wij gaan gebruiken. Nu zal ik in deze blog niet een dergelijke detaillering gebruiken (lees het ATBD maar als deze wordt goedgekeurd), maar een kleine uitleg is misschien wel handig.

Een radiative transfer model (RTM) beschrijft hoe straling gereflecteerd/geabsorbeerd wordt in een specifiek medium. Immers, satellieten meten straling. Echter willen we eigenlijk alleen weten wat er op blad niveau gebeurd in termen van verdamping en fotosynthese. Dit kan als we de gereflecteerde straling kunnen koppelen aan de verschillende biologische processen. Als we kijken hoe het licht vanuit de bladeren de satelliet bereikt dan gebeurd dit eigenlijk in verschillende stappen: 1) De straling van de zon dringt eerst de bladeren binnen om daar geabsorbeerd te worden door de pigmenten van het blad, 2) het gedeelte van het licht dat gereflecteerd door een individueel blad wordt daarna door de andere bladeren ook weer geabsorbeerd/gereflecteerd totdat uiteindelijk de straling het bladerdek kan ‘ontsnappen’. Uiteindelijk 3) moet dit licht dan ook weer door de atmosfeer gaan, waar een deel van deze straling wordt verbogen, maar ook geabsorbeerd door de verschillende gassen/wolken. Er is dus een model nodig voor de radiative transfer voor de verschillende componenten (in het blad zelf, in het bladerdek, en in de atmosfeer, en in principe moet er ook nog een model zijn om de reflectie van de bodem te beschrijven).

Voor elk van deze ‘componenten’ zijn er verschillende modellen die wij gaan gebruiken, en voor welke ik dus een gedetailleerde beschrijving in onze ATBD moet schrijven. Gelukkig ken ik veel van deze modellen zelf al omdat dit een belangrijk gedeelte vormde van mijn PhD onderzoek. Echter omdat ik sommige modellen nog niet kende was ik veel bezig met lezen, en de ‘Governing Dynamics’ (zie A Beautiful Mind), op te schrijven. Dinsdag middag was ik dan ook zeer tevreden met mij zelf dat ik de eerste versie van de volledige ATBD naar Jon kon opsturen. 10 minuten later krijg ik een e-mailtje, of een specifieke referentie in hoofdstuk 4.6.2.1 wel op zijn plek stond; stom natuurlijk dat ik vergeten was die te weghalen. Het geeft in elk geval wel aan dat Jon er bij de kippen bij was om het te lezen ;-). Na deze intensieve paar dagen met de neus in de artikels te gezeten te hebben, heb ik wel even wat vrije tijd verdient. Dat betekent in mijn geval natuurlijk.. Hockey.

Ik heb afgesproken met een hockeyclub om Dinsdag avond een training mee te doen. Ik weet niet welke clubs in de omgeving leuk zijn om bij te spelen. Dus heb ik in eerste instantie de club gekozen die het dichtbij een metro station ligt. Dit betekent voor vanavond dat ik richting Acton Town ga om daar met het 1ste en het 2de team van PHC Chiswick mee te trainen. De reistijd die Google Maps aangeeft is echter een uur… (kleine misvatting qua reistijd dus); dus maar op tijd vertrekken. Zoals een goede Nederlander betaamt ben ik een half uur te vroeg aanwezig. Het veld is niets zoals je bij een Nederlandse club zou verwachten. In Londen zijn de grond kosten zo hoog dat een clubhuis gelegen aan het veld niet te betalen zou zijn. Het is goedkoper voor de clubs om een veld te delen met andere sporten (zoals voetbal) of the huren van een school. Terwijl ik dus aan het wachten kan ik dus niet het clubhuis binnen gaan aangezien die niet in de buurt ligt, maar ben ik gedwongen te ‘genieten’ van een voetbal training die op dat moment aan de gang is. Gelukkig druppelen de eerste hockeyspelers snel binnen. Mijn ontvangst door de verschillende spelers is hartelijk. Ze willen allemaal weten waar ik gespeeld heb en op welk niveau. In Engeland zijn de niveaus iets anders dan in Nederland, simpelweg omdat het land zo veel groter is. Je hebt 3 national leagues (vergelijkbaar met de Hoofdklasse/overgangsklasse), en verschillende regional leagues (vergelijkbaar met 1ste-8ste klasse). Het 1ste team van Chiswick speelt in de 4de klasse, wat (naar mijn ervaring op de training) vergelijkbaar is met de onderkant 2de klasse, met andere woorden een aantal technische en een aantal grovere spelers. De training is wel compleet anders dan ik gewend ben. In alle oefeningen word namelijk geslagen, i.p.v. gepusht of geflatst. Ook zit er niet echt een duidelijk tactisch systeem achter. Dit blijkt vooral bij het afsluitende partijtje waarbij in beide teams grote gaten op het middenveld ontstaan en de lange bal vaak wordt gehanteerd (geheel in de traditie van Engels voetbal). Na de training wordt ik gevraagd om met het tweede team mee te spelen op zaterdag(!) wat ik natuurlijk wel wil doen. Ik heb dit op donderdag echter wel weer afgebeld aangezien ik waarschijnlijk toch voor een andere club ga hockeyen. Dit heeft alles te maken met mijn zoektocht voor een appartement.

Woensdag ochtend ben ik namelijk met Martin gaan appartement shoppen. Het voordeel van een huis sharen met Martin is dat we natuurlijk allebei Nederlands zijn en in het zelfde instituut werken, maar vooral omdat Jeanne (zijn verloofde), vanaf 23 februari naar Londen verhuist. In dat geval kan Martin de huur met haar delen en de 2de kamer aan mij verhuren voor een acceptabele prijs voor die enkele dagen per maand dat ik daar zit.

Om onze zoektocht te beginnen hebben we eerst via internet verschillende sites (gumtree.com, zoopla.co.uk en rightmove.co.uk) afgestruind naar een mooi 3 kamer appartement. We hebben daarop verschillende real-estate-agents laten weten dat we geïnteresseerd waren in deze flats. Hierop zijn wij uitgenodigd door o.a. Cedar Estates om een 4 appartementen te gaan bezichtigen. De eerste twee flats zijn ongeveer het zelfde, waarbij nr. 2 een stuk goedkoper is (en slechts 2 minuten verder van de metro), en een beter gevoel achter laat. Het appartement heeft namelijk overal dubbelglas en geen bovenburen (penthouse.. yeah!). In het derde en vierde appartement is het duidelijk dat er nog mensen wonen. In het derde appartement is dit goed te zien doordat er nog overal vieze was op de vloer ligt. Je zou toch verwachten dat als er mogelijke huurders voor je appartement zijn je in elk geval een beetje zou opruimen. (Dit geldt trouwens ook voor de foto’s die op het internet worden gezet.. in het merendeel is namelijk niet eens gedacht om de afwas op te ruimen.. Dit doet Ingrid dan toch een stuk beter!).
Het appartement geeft mij het gevoel heb alsof ik op een zeilschip loop. De vloer is namelijk een grote golvende oppervlak. Blijkbaar is hebben oude Engelse huizen vaker last van inzakking, en is dit dus normaal. Dit appartement valt voor mij daarom in elk geval al af. In het vierde appartement mogen we ook kennis maken met de eigenaren zelf (die net een klein jongentje hebben gekregen). Ik krijg zelf dit schatje even op de arm gelegd. Een ongelofelijke wolk van een kind en ik moet meteen aan Daniël denken toen hij zo klein was (ik mis hem zoo). Het appartement zelf is het mooiste wat we gezien hebben, gelegen op de begane grond aan een rustige straat met platanen en victoriaanse huizen; heel erg posh.. en daardoor ook 400 pond over ons budget.

Onder koffie bespreken ik, Martin en zijn verloofde (Jeanne), of we wel een bod willen uitbrengen en op welke. Het is al redelijk snel duidelijk dat we alleen appartement 2 voor ons geschikt is (qua prijs en kwaliteit). Als we een schatting van de vaste lasten als gas/water/Electra bij de huurprijs optellen dan komen we boven de 1800 pond uit. Iets boven mijn geschatte budget; ik denk dat ik gewoon niet helemaal realistisch ben geweest met mijn eerste budget inschatting.

Uiteindelijk beslissen we dus daarom een bod te doen op het appartement, immers het appartement heeft veel voordelen; in beide slaapkamers past een twee persoons bed, er zit naast een wasmachine en oven ook een vaatwasser (iets wat de andere appartementen niet hadden), een bad, en een ladder naar het dak, daarnaast is de buurt goed en de ligging ideaal in West Hamstead (5 min van de metro, 25 minuten van UCL (met de metro), en 50 minuten van Londen Luton airport). Een extra voordeel (zo ontdek ik op donderdag) is dat het club huis van de West Hamstead Hockeyclub op 3 minuten lopen is, en ik met een bus richting naar de trainingsveld kan gaan (wat de helft goedkoper is dan met de tube).

Englisch version
Another week passed, and what a week. Not only did I work hard to finish the ATBD (Algorithm Technical Criteria Document), but I also had my first hockey training in London, and finally I went with Martin apartment-shopping.

I had promised Jon Styles (of the Assimila company) that I would get the ATBD ready for Wednesday. Assimila is the main contractor of the two projects for which I will have to do the work. In other words, it would be good to get the document finished as soon as possible. An ATBD should give a very detailed statement of the specific algorithms and models that we will use in the two projects. The report should really have been made available as soon as possible after the start of the project. However the combined ATBD for Synergy and Optirad is still not ready (after more than 6 months). The deadline therefore clearly has long since passed. Therefore, my professor Philip Lewis asked me to directly start working on this when I started in London. Fortunately for me, a large part of the report already finished; the only thing missing is a detailed description of all 'radiative transfer models' which we will use. In order to understand a bit what I am going to do here in London, I will have to give a small explanation on this, (but not as in so much detail as in the ATBD).

A radiative transfer model (RTM) describes how radiation is reflected / absorbed in a specific medium. After all satellites measure only radiation, but we actually want to know what is happening inside the leaf level (evaporation / photosynthesis). This can be done by linking the transport of the radiation to the biological/physical processes of the leaf. If we look at how the light from the leaves reaches the satellite then we can actually break it down into in several steps: 1) The radiation from the sun first penetrates the leaves where is will be absorbed by the pigments of the leaves or reflected by an individual, 2) afterwards this reflected leaf is again absorbed/reflected by the other leaves in the canopy until finally the radiation 'escapes' the crown of the vegetation. 3) ultimately, this light then travels through the atmosphere, where part of this radiation is scattered, but also absorbed by the different gases and clouds. Consequently, a radiative transfer model is required for each of these different components (in the leaf itself, in the canopy, and in the atmosphere).

For each of these 'components' there are several models that we are going to use, and for which I have to write so a detailed description in our ATBD. Fortunately I know a lot of these models myself already because this was an important part of my PhD research. However, some of the models are unknown to me, and require me to do a lot of reading. The philosophy of our ATBD is not to write down all the equations of all the models; this would create a report larger than the bible, but only write down the 'Governing Dynamics "(see A Beautiful Mind). In any case you can now probably understand that this still is a rather extensive assignment. Which I was pleased to have finished (at least the first version) on Tuesday afternoon. 10 minutes later I receive an e-mail from Jon requesting if a specific reference in chapter 4.3.3.6 should actually be there in the first place; I feel a bit stupid that I did indeed forget to delete this reference. But is does indicate that Jon was waiting for the report and immediately started to read it ;-).

After these intensive few days with my nose in to the books and article, I finally feel that I am allowed to leisure a bit. That means, in my case, of course .. Hockey. I agreed with a hockey club to join a training on Tuesday evening. I currently have no clue which clubs in the area are fun to play with. So I choose the club that is closest to a Metro station. This means tonight I'm going towards Acton Town to train there with the 1st and the 2nd team of PHC Chiswick. However I have made another mistake. Google Maps indicates that the journey to the training ground is an hour... (A minor misunderstanding in terms of travel time). The field is nothing like you would expect from a Dutch club. In London, the land cost is so high that a clubhouse located on the field would not be payable. It is cheaper for the clubs to rent the field from a local school or share with other sports (such as soccer). The clubhouse is therefore almost never situated at the same spot as the pitch. The clubhouse is therefore almost never situated at the same spot as the pitch. This means that (while I am early to reach the pitch), there is not a building in which I can wait. While I am waiting, I can however 'enjoy' the soccer training that is currently underway on our pitch. Fortunately, the first hockey players quickly arrive. My reception by the different players is cordial. They all want to know where I played and at what level.
In England, the levels are slightly different than in the Netherlands, simply because the country is so much bigger. You have three national leagues (similar to the Hoofdklasse/ overgangsklasse), and several regional leagues (similar to 1st-8th grade). The 1st team Chiswick plays in the 4th class, which (in my experience on the training) is similar to the Dutch lower 2nd class, in other words, some technical and some coarser players. In addition, I can’t find a distinct tactical system behind it all. This is particularly evident in the final game with big gaps in midfield and both teams quite often use the long ball (in the tradition of English football). After the training I'm asked to play with the 2nd on Saturday (!), which of course I want very much like to do. I however will not make good on my promise, as I probably will play for another club. This has everything to do with my search for an apartment.

Wednesday morning, I went ‘apartment-shopping’ with Martin and Jeanne (his fiancée). The advantage of sharing a home with Martin is that of course we are both Dutch and working in the same institute, but also because Jeanne, from February 23 moves to London. In that case, Martin and her pay the dominant part of the rent, and I can have the 2nd room for an acceptable price (for those few days a month that I'm there).

To begin our search, we first scoured through various internet sites (gumtree.com, zoopla.co.uk and rightmove.co.uk) for a nice three room apartment. Afterwards, We let the real-estate agents of the particular flats know that we were interested. This results that we are invited by Cedar Estates to visit a 4 apartments. As good apartments are rare in London, they can be of the market within one day. This way is therefore the best as we get to see some flats that were not put on the internet yet.

The first two flats are approximately the same in size, although no. 2 is a lot cheaper (and only two minutes further away from the subway), and also leaves a better impression behind. The apartment has double glazing and everywhere no upstairs neighbors (penthouse .. yeah!). In the third and fourth apartment is clear that people still live there. In the the third apartment this showes as there is still dirty laundry everywhere on the floor. You would expect that if there are potential tenants for your apartment, you would clean a bit. (The same goes actually also goes for the different photographs on the internet .. the majority of these pictures show untidy flats, and unclean dishes in the kitchen .. Ingrid does this so much better!).

This apartment is gives me the feeling that I walk on a sailing ship. The floor is feels like a large wavy surface. Apparently old English houses are often prone to some settling down and consequently floors are never straight. This is presumed quite normal. Myself I would rather have an apartment that is straight, so this will flat is not the one for me. In fourth apartment we also meet with the owners (who have just gotten a little boy). I get this baby laid on the arm. I immediately think of Daniel when he was so small (I miss him so). The apartment itself is the most beautiful we have seen. It resides on the ground floor of a quiet street (lined with beautiful trees and Victorian houses); very posh .. and therefore 400 pounds over our budget.

After the visit to the different flants Martin, his fiancee and I discuss, if we do want to make a bid and for which ones. It's already pretty quickly clear that only apartment nr 2 is suitable for us (in terms of price and quality). If we add the fixed costs of gas / water / electricity to the rental sum we come up just above 1800 pounds. This is above my estimated budget; I guess I just do not quite have been realistic with my first budget estimate. So we eventually decide to make an offer on the apartment. After all the apartment has many advantages; in both bedrooms we can fit a double bed, there is a dishwasher (something the other apartments had not), a bath, and a ladder to the roof, in addition, the area is good and the location ideal in West Hamstead (5 mins from metro, 25 minutes from UCL (by metro) and 50 minutes from London Luton airport). An additional benefit (as I discover on Thursday) is the club house of the West Hamstead Hockeyclub 3-minute walk, and I can go with a bus towards the training (which is half cheaper than the tube).