The Perfect Weekend Continues

Na het overweldigend succes van gisteren en de vele reacties (alle twee) die ik er op gekregen heb, kan ik niet anders dan vandaag het tweede gedeelte van het weekendje in Londen beschrijven. Daniel en Ingrid waren op dat moment al weer twee hele dagen bij mij op bezoek en het appartementje op west end lane 117 voelde op dat moment echt als thuis. Natuurlijk deel ik het appartement samen met Martin, maar die was voor het weekend richting Nederland vertrokken (aangezien hij zijn portemonnee was kwijt geraakt). Martin is een hele aardige kerel met wie ik het goed kan vinden (gelukkig maar), maar ergens was het natuurlijk wel fijn dat we het huis voor onszelf hadden. Daniel kon daarom vrijelijk rondlopen en op alle stoelen, banken en bedden klimmen (De kamer van Martin heeft nog geen deur :S).

Ik had zo lang dit gezellige gevoel gemist dat van mij de rest van Ingrids en Daniels verblijf hier op deze manier gevierd kon worden. Echter snap ik natuurlijk ook wel dat Ingrid ook wat meer wilde zien van Londen. Na twee dagen rond gelopen te hebben in Harrods en in de winkeltjes van Covant Garden vond ik het echter tijd om ook eens de andere kant van Londen te zien. Londen staat namelijk ook bekend om haar culturele evenementen, vele theatervoorstellingen, en de talloze museums. Nu denk je misschien dat het helemaal niet leuk zou zijn voor Daniel in een museum rond te lopen. Dit is echter een grote misconceptie, aangezien bijna alle musea in Londen speciale afdelingen hebben voor kleine kindjes, en zowaar voor picknick spots op mooie plekken in het museum hebben verzorgd.

En zo gingen zijn wij gingen wij in de ochtend op Museum jacht. Om het geheel nog specialer te maken dan het al was gingen we dit keer niet met de underground, maar natuurlijk met het meeste Londons vervoersmiddel: de dubbeldekker bus. Waar een underground natuurlijk veel sneller is, ziet je zo weinig van de omgeving. Met de dubbeldekker zie je echter alles wat je maar langs komt (zoals bv de beroemde wijk Notting Hill (uit de gelijknamige film), of 221B Bakerstreet waar Sherlock Holmes gewoond zou moeten hebben. Het spreekt dan ook voor zich dat Daniel zijn ogen uitkeek toen hij op de bovenste verdieping vlak voor het glas om zich heen kon kijken. Jammer genoeg stopte de bus niet precies voor het museum waardoor het laatste gedeelte toch nog moesten wandelen. (door de motregen). Dit gaf ons wel de gelegenheid om door een van de grote parken in Londen te lopen, Hyde park. Naast het Diana Memorial en de Memorial kan je vanuit dit park ook de Royal Albert Hall zien liggen.

Het eindstation van onze wandeltocht was het Science Museum. Ik had dit gekozen omdat in de kelder van dit museum speciale shows worden gegeven over ‘Bellen blazen’ en ‘Vuur’, en omdat daar ook een hele grote ruimte is waar kleine kindertjes allerlei proefjes konden doen. Maar misschien de grootste reden dat ik deze Museum gekozen had boven bijvoorbeeld het geweldige Natural History Museum en de ‘Wild Live Photographer of the year’ tentoonstelling was omdat er hier een geweldige exhibitie over kosmonauten was. Let op, waar de kosten van de museums in Londen helemaal gratis is, daar moet voor speciale tentoonstellingen zoals deze wel iets extra’s worden betaald.

Natuurlijk weten meeste mensen wel dat er in de jaren na de tweede wereld oorlog er een grote ruimte race aan de gang was. En ondanks dat vele mensen weten dat Joeri Gagarin de eerste mens in de ruimte was, weten vele mensen echter maar weinig over dit Russische ruimtevaart programma. Misschien komt dat omdat op het moment dat dit gebeurde natuurlijk de koude oorlog haar hoogte punt kende. In elk geval is het voor mij wel de reden om vandaag samen met Daniel en Ingrid deze tentoonstelling te bekijken. Het is namelijk voor het eerst in de geschiedenis dat een dergelijke verzameling van Cosmonautische spullen bij elkaar is in 1 plek; van oorspronkelijke maquettes van spoetnik 3, officiële documenten van Sergei Korolev (de drijvende kracht achter het complete kosmonauten programma en in daardoor de officiële tegenhanger van Werner von Braun), tot het officiële officierspak van Joeri Gagarin, en vele foto’s. Het hoogtepunt van de tentoonstelling voor mij is echter de officiële Vostok decent module van de allereerste vrouw in de ruimte Valentina Teresjkova. De module is zwart geblakerd door de grote warmte ontwikkeling die ontstaan is door de reentry van deze grote kanonskogel door de atmosfeer. Niet alleen ik ben onder de indruk, ook Daniel staat met grote ogen en open mond te kijken naar deze bal niet groter dan een Peugeot 206. En ook Russische maanlander en maanwagentjes zorgen zowel bij mij als bij hem kippenvel te hebben. Dat hij dan daarna bij de exposé over de verschillende ruimtepakken zijn gekke 15 minuten heeft kan ik natuurlijk prima begrijpen: ‘Al die complexe technologie maar helemaal niets om aan te raken!’

We haasten ons daarna dan ook zo snel mogelijk naar de ‘bellen-show’. Hier wordt ons op komische wijze (en op een manier dat een peuter het ook kan snappen) uitgelegd waar vierkante bellen niet kunnen bestaan en hoe je bellen maakt die je op je hand kan meenemen naar huis. Het hoogtepunt van de show zijn natuurlijk echter de bellen die zo groot zijn dat je er zelf in kan staan. Daniel kijkt naar de presentator alsof hij vuur ziet branden als hij 3 kleine kindertjes in een grote bel doet omringen. Het is lastig om hem tegen te houden, zo enthousiast is hij om deze magnifieke bel door te prikken. Gelukkig is er naast deze zaal ook een hele grote speelruimte voor kleintjes met allerlei technologisch speelgoed. Een uitermate goede gelegenheid voor Daniel om zich daar me dan ook helemaal moe te spelen.

Ik was een beetje bang dat het museum misschien niet precies Ingrids perfecte dagje uit was, maar gelukkig heeft zij zich ook vermaakt. Om de volgende dag echter niet weer naar een andere tentoonstelling te gaan, zoals de geweldige Wild-life photographer of the year exhibition (ik ben daarom afgelopen weekend hier naar toe geweest en heb genoten van fantastische foto’s…. echt een aanrader!), vraag ik aan Ingrid wat ze nog meer weer zien.

En zo lopen we op zondag ochtend langs de Thames van Londen bridge richting Tower bridge. Dit gebied ken ik natuurlijk zeer goed omdat ik vlakbij gewoond heb afgelopen Oktober. Niet alleen het uitzicht over de prachtige skyline van het financial district en canary warf is geweldig, maar ook de vele restaurantjes en barretjes maken van deze route over de South bank van de Thames een super wandeltocht. Daniel kan lekker los lopen over deze speciaal voor voetgangers aangelegde route, en Ingrid kan haar geluk niet op met op elke hoek een nieuw uitzicht over de prachtige Tower bridge. Natuurlijk bewandelen we deze gigant als we naar de noordzijde van de oever gaan richting de Tower. De wachtrij voor de ticketoffice om hier binnen te gaan vinden we allebei te lang, maar het uitzicht over de South bank met op de achtergrond de ‘Shard’ is wel geweldig.

De show wordt echter toch weer gestolen door onze kleine Daniel. Met de prachtige ochtend zon schijnend op zijn hoofd lijkt zijn haar wel van koper te zijn. Dit valt ook een aantal chinezen op die prompt hem oppakken en samen met hem op de foto willen gaan. Als een kleine filmster worden er daarna in korte tijd meer dan 50 foto’s door deze oosterse paparazzi gemaakt. Daniel vindt het echter allemaal prima en laat zich weer van zijn beste kant zien. En zo gaan we langzaam weer terug naar huis toe omdat Daniel weer zijn schoonheidsslaapje moet hebben.

Het enige wat nog op ons lijstje staat van dingen die we echt samen gezien willen hebben in Londen zijn Piccadilly Circus en Buckingham Palace. En zo geschiede.. In principe is Piccadilly Circus een gewone winkelstraat met dure shops, maar wat het speciaal maakt zijn natuurlijk de straat artiesten. Jammer genoeg vind ik de shows die gegeven worden een beetje tegenvallen. We besluiten daarom maar snel door te lopen naar Buckingham Palace. De Mall is deze zondag helemaal van autoverkeer ontdaan, zodat Daniel over de hele breedte van de straat kan lopen. Alsof hij de koning van Engeland is loopt hij daarom naar elke toerist/hardloper en politieagent toe om met hem een boks te doen. Dit levert natuurlijk weer hele mooie foto’s op met het grote Buckingham palace op de achtergrond. Jammer genoeg begint het wel weer vroeg donker te worden. Het is echter nog geen tijd om naar huis te gaan omdat de laatste wens van Ingrid is dat we nog even gaan eten. En zo vinden we ons even later (na een kleine zoektocht) in een echte ouderwetse Engelse pub waar twee grote borden Fish and Chips en een pint met Ale: Het perfecte einde van een perfect weekend met mijn perfecte familie!

English Version
After the overwhelming success of yesterday and the many reactions (all two of them) that I've received, I can do nothing other than describe today the second part of this perfect weekend in London. Daniel and Ingrid are already two whole days here to visit me and I really feel that the apartment on west end lane 117 is being ‘Home’. Of course I share the apartment with Martin, but that was before he left for to the Netherlands for the weekend (he had lost his wallet and needs to go to the Netherlands to arraange things). Martin is a very nice guy with whom I can get along wonderfully, but naturally it is nice that we had the house to completely to ourselves. Daniel is able to roam freely and climb on all chairs, sofas and beds (Martin's room has no door yet :S).

I have missed this cozy feeling of being a proper family again for so long, that for me the rest of Ingrids and Daniels stay could simply be sitting around in the living room. But I of course understand that Ingrid wants to see more of London. And therefore we are going out again to day. After two days walking around in Harrods and in the shops of Covant Garden, I consider that we should also see the other side of London, as London is also known for its cultural events, many theater, and numerous museums. Now you may think that it would not be fun for Daniel walking around in a museum. However, this is a big misconception, since almost all museums in London have special departments for small children, and also have specific picnic spots on beautiful places in the museum.

Therefore we went to hunt for some Museum in the morning. To make this occasion even more special than it already was, we did not use the underground, but London's most famous transport: the double-decker bus. While an underground is course much faster, you see so little of the area. With the double-decker you see anything that you pass (such as the Notting Hill Area (from the movie), or 221B Baker Street, where Sherlock Holmes would have lived according to the stories. It goes without saying that Daniel looks his eyes out, on the top floor of the bus. Unfortunately the bus does not stop in front of the museum, and we therefore have to make the last part of the journey on foot with some english drizzle falling on us. On the bright side though, it does give us the opportunity to walk through one of the large parks in London, Hyde Park. In addition to the Diana Memorial and the Memorial we also see the Royal Albert Hall on this lovely walk.

The final stop of our little hike is the Science Museum. I had chosen this because in the basement of the museum, special childrens shows are presented about "Blowing Bubbles" and "Fire", and because there is also a large area where little children are allowed to do all kinds of scientific (child friendly) experiments. But perhaps the biggest reason why I had chosen this museum over for example the great Natural History Museum (and its "Live Wildlife Photographer of the Year" exhibition) is because there is a great exhibition of cosmonauts.

Of course most people know about the big space race in the years after the second world war. And although many people know that Yuri Gagarin was the first man in space, they know little about the Russian space program. Maybe that's because at the time that these events occurred, the Cold War was in its peak. In any case, it is for me the reason to go with Daniel and Ingrid to view this exhibition today.

Indeed, it is for the first time in history that such a collection of Cosmonautical stuff has been brought together in one place; such as original models of Sputnik 3, official documents of Sergei Korolev (the driving force behind the entire cosmonauts program and therefore the official counterpart to Werner von Braun), and the official officers-suit of Yuri Gagarin, and many many photos. The highlight of the show is the official Vostok decent module of the first woman in space Valentina Tereshkova. Where the Sputnik 3 model is clean and shines like it was made yesterday, the decent module is blackened by the great heat caused by the reentry of this big cannonball through the atmosphere. Not only I am impressed, but Daniel also stares with wide eyes and open mouth at this ball no bigger than a Peugeot 206. And even the Russian lunar lander and rovers both give me and him goosebumps.

Afterwards we rush us as quickly as possible to bubble-show'. Here we are explained in a funny way (and in a way that even a toddler can understand it) why square bubbles cannot exist, and how to make bubbles that can lie on your hand to be taken home. The highlight of the show is of course bubbles that are so big that you can stand in them yourself. Daniel looks with amazement at the presenter when surrounds three small children in one of these large bubbles. I have to stop him running forward, so eager is he to pierce this magnificent bell. Fortunately, next to this room there is a large play area for children with all kinds of technological toys. A very good opportunity for Daniel to play and get tired.

I was a little worried that the museum might not exactly be Ingrids perfect day, but fortunately she admits also to be highly entertained. In order not to visit another museum the next day (such as the excellent, Wild-life photography exhibition) I ask her what she would like to more of London.

And so we walk on Sunday morning along the Thames from London Bridge towards Tower Bridge. I know this area very well of course because I lived nearby here last October. Not only is the view of the beautiful skyline of the financial district and Canary Wharf is great, but also the many restaurants and bars make this route on the South bank of the Thames a wonderful walk. For Daniel this specially arranged pedestrian route provides him with all the room to run and play, and for Ingrid each corner provides a new fantastic view of the beautiful Tower Bridge.

Of course we pass over this giant when we go to the north side of the shore towards the Tower. The queue for the ticket office to get in here is way too long, but the views over the South bank against the backdrop of the 'Shard' is great. The show however is stolen yet again by our little Daniel. With the beautiful morning sun shining on his head his hair appears to be made out of copper. This gets noticed by a small group of Chinese people that him pick up and start photographing him. More than 50 photos are quickly taken by these oriental paparazzi. Daniel as a small movie star however shows once again show his best side and loves to all the chinese. However we do need to go back to home again for Daniel to have his beauty sleep.

The only things on our list of things, that we want to have seen together are Piccadilly Circus and Buckingham Palace. Piccadilly Circus is basically an ‘ordinary’ shopping street with expensive shops. What makes it special is ofcourse the variety of the street artists performing there. I however am not really impressed with the shows am feel a bit disappointed. We therefore decide to quickly walk on to Buckingham Palace. The Mall this Sunday is completely devoid of traffic, so that Daniel can fully exploit the full width of the street. Like he is the king of England, he walks towards different tourists / runners and policeofficers to receive a high five from them. This naturally offers the opportunity for some beautiful pictures with the large Buckingham palace in the background. Unfortunately it is getting dark early today. However that does not mean that we are going home just yet. It is the last wish of Ingrid that today we go out for dinner. And so we find ourselves later (after a small search) in a real old-fashioned English pub with two large plates of fish and chips and a pint of Ale: The perfect end to a perfect weekend with my perfect family!