Day 7

Vandaag beetje kunnen uitslapen op doktersbevel. Ben echter zo in ritme dat ik strak op tijd wakker wordt. Murat ondertussen ligt nog te maffen. Eindelijk kan ik dan ook even een boekje lezen, ... Deel 12. Hierna even lekker douchen. Ik voel helemaal niets en heb zelfs behoefte om naar de wc te gaan. Na het ontbijt nogmaals richting het kleine kliniekje voor check. Na nogmaals een echo moet ik opnieuw aan het infuus dit keer wordt de antibiotica (ornidazole + sodium chloride (100ml, 0.5g, 0.9g) ook intraveneus aangebracht, verder de zelfde cocktail van sodium chloride (250ml zoutoplossing van 0.9 %) en een 250ml glucose oplossing van 5%. Voor de rest alles prima. Murat is zelfs even walnoten halen, omdat hij vandaag voor het eerst Chinees moet ontbijten en niet zo heel veel hiervan lustte.

Hierna hebben we de blessing van de arts om weer op weg te gaan. het is het zelfde verhaal als gisteren, policechecks en speed camera’s. Het enige verschil is dat we vandaag veel meer bewolking hebben. Dit levert uit eindelijk ons ook de eerste regenbui van de trip op. De rit blijkt uiteindelijk geen non-stop drive te zijn. We stoppen hier bij een klein kloostertje die me bekend voorkomt uit de foto’s van Wim en Mireia. we mogen wel rondlopen bij de verschillende standjes, maar niet richting het klooster lopen, jammer genoeg. Ik merk ook dat mijn hele plumbing zijn taken weer vervuld, gelukkig. De wc is echter precies wat je er van kan verwachten: namelijk een gat in de grond naar het lokale stroompje toe. Als ik weer buiten kom zitten er een paar locals op een typisch Chinese manier op grond schaap te eten. Wat ik bedoel met typisch chinees is dat ze met platte voeten gehurkt zitten. Westerse mensen kunnen dit niet, want het is genetisch bepaald. In elk geval wordt mij ook een hapje lam aangeboden. En hoewel ik daar wel van houdt lijkt het me vandaag niet verstandig om op dit aanbod in te gaan.

En zo vervolgen we onze weg richting Mount Everest. tussen de dalen van niet al te hoge bergen. En zo af en toe een slinger weg over een kleine pas. In de verte doemen al wat grotere bergen op. Zo links en rechts kijkend word er hier veel barley verbouwd. Bijna eindeloze velden van barley en hier en daar een eenzame boer in het veld. Ook de regen blijft in kleine periodes aanwezig. Dit maakt het landschap misschien nog wel mooier, want een complete heldere hemel is ook zo saai. We komen ook langs verschillende stupa`s, maar durf niet te vragen om ff te stoppen, door mij zijn we immers 4 uur later vertrokken dan gepland. Dus maar fotootjes maken vanuit de auto (gelukkig ziet de chauffeur dit wel en rijdt speciaal voor mij wat langzamer).

Bij het volgende politiestation ga ik maar eens mee naar binnen (samen met Dr Wang). I moet zowel het rijbewijs van de driver als Cungbo meenemen. Na de inspectie van beide de tijdens van aankomst worden opgeschreven en een aantal stempels worden op het papier gedaan. Misschien is het omdat ik met Dr Wang ben, maar ze lijken mijn Westerse (of moet ik zeggen latino) uiterlijk niet echt te schelen. Hierna komen we bij de splitsing tussen Shiquanhe (later deze trip) en naar Qomolangma. Prompt begint het een stuk harder te regenen. De kans dat we de top van Mount Everest te zien krijgen vandaag lijkt te zijn vergaan.

Voordat we echter in de buurt kunnen komen van de Mount Everest moeten we eerst opnieuw door een rij controles. De eerste controle is die van het leger. Qomolangma is namelijk heel dicht bij de grens; je steek hem 'ff' over en je ben al in Nepal. Vandaar dat er heel streng gekeken wordt naar alle documenten en zelfs de supervisor erbij wordt gehaald. In de tussentijd komt er ook een grote lading Tibetanen bij de check. Deze stinken ongelovelijk naar drank, dus ik ben blij dat we snel verder mogen. Uiteraard heb ik de car-cam even offline gehaald voor dit bezoekje aan deze checkpoint (ook geen andere fotos dus).

Daarna door rijden dus. En de volgende checkpoint dient zich ook al weer aan, namelijk die van het nature reserve. Mount everest ligt in het natuur reservaat Qomolangma. En verder rijdend is het al snel duidelijk waarom dit is. De bergen hier lijken bijna omver te zijn geduwd (dit komt natuurlijk door de botsing van het indiaas tectonische plateau met het Aziatische tectonische plateau). De bodemlijnen lopen bijna horizontaal. Het is dus erg makkelijk om hier fosielen te vinden van meerdere millenia.

De weg waar we trouwens nu over rijden is bar slecht. Dit komt omdat de weg slingerd omhoog. Er word wel onderhoud gepleegd aan de onverharde weg, maar de stenen die vooral in de lente naar beneden komen maken dit werk snel voor niets. En zo steigen we en steigen we.. Om de pas te overbruggen moeten we uiteindelijk over de 5200m hoge kam. Daar aangekomen zouden we een fantastische uitzicht over de himalayas hebben en in het bijzonder over de Moutnt Everest. Maar de regen die ik eerst prima vond die vervloek ik nu, want er is weinig te zien. Toch nog wel even een fototje maken ;-)

Hierna is het kronkelend naar beneden rijden voordat het donker wordt. En zowaar komen we weer meer nederzettingen tegen. Kleine dorpjes hier en daar die lijken stil te hebben gestaan in de tijd. Prachtig. Alleen scheuren we zo hard naar beneden dat het lastig is om goede fotos te maken. Ms op de terug weg dat het wel lukt.

En zo komen we aan bij het Instituut. Snel nog even naar de wc, ik moet al een tijdje plassen (en best veel blijkt, 2 minuten lang zit ik op de wc water te laten). Verder snel alles uitpakken, kamertje opzoeken (met WIFI!!!) en gaan eten. En terwijl de chinezen gaan majongen ga ik even de blog verder uitwerken. Finally Arrived. Einde van Dag 7.
to be continued

English version

Today I was able to sleep late: doctors’ orders. My daily rhythm however is so fixed that I wake up on time. Murat is still sleeping and snoring (!) comfortably. This gives me the opportunity to read in my book ( .. part 12). After two chapters I take a shower and feel completely revitalized. I even have a need to go to the toilet. After breakfast back to the small clinic. I here again have to pass the ultrasound. Following this I again am put on the IV with the same cocktail as yesterday: sodium chloride with ... and glucose. For the rest everything is fine. Murat even goes away to get some walnuts to finish his breakfast (today he had to eat Chinese breakfast which he doesn’t like).

After the blessing of the doctor we are free to go. It is the same story as yesterday: police checks and speed cameras. The only difference is that today we have much more clouds than yesterday. This eventually also provides us with the first shower of the day. The trip appears to be non-stop, but we still have a small place to stretch near a monastery. It’s too bad that we cannot go and have a better look. Instead we look around at the different shops. I also notice that my plumbing is back operational, what a relief. The toilet is exactly what you can expect in a place like this: a hole in the ground directed to the nearest stream. After I exit the 'pissing' hole I find several local people sitting at the special Chinese method eating some sheep. What I mean by typically Chinese it that they are able to sit on the floor with flat feet. Something that we western people cannot do, as this is genetically determined. In any case I am offered a piece of lam. While I usually like a bit of lam, I think today it’s not really wise to accept this offer.

And so we continue are way to Mount Everest, through the valleys of not to large mountains: here and there a winding road over a small mountain pass. In the distance the larger mountains are already appearing. Looking left and right we see a lot of barley. Almost endless fields of barley with here and there a lonely famer. Also the rain continues to come down in small showers. This makes the landscape even more beautiful than it already is; a complete blue sky is so boring. We also pass by some stupas, but I dare not to ask the car to stop as by my account we have left 4 hours later than originally planned. There is nothing for it, but to take pictures from the moving car. Fortunately the driver notices this and slows down the car especially for me.

With the next police station I decide to go in with the Dr Wang. I have to take both the driving license of our own driver and Cungbo with me. After inspection, the times are written down together with a lot of stamps and we are ready to continue. Maybe it’s because I am with Dr Wang, but they don`t really mind my European (or should I say Latin) look. After this we come to the junction to Shinquanhe (later this trip) and Qomolangma station. Shortly after taking the correct road, showers again start coming down. It appears that today we will not be able to see the top of the Mount Everest. To be continued

Before we can get close to the Mount Everest we again have to pass a couple of inspection points. The first point is the one of the military. Qomolangma is of course very close to the border. 'Just' pass the Mount Everest and your are in Nepal! That's why our permits are thoroughly inspected and even the supervisor is called in. In the meantime a large group of Tibetans arive and the stink of boose, which makes me glad that I can leave very quickly. Ofcourse I have taken the car-cam offline for this short stop (also no other pictures here as well).

Afterwards we drive to the next checkpoint, namely the one of the nature reserve. Mount everest is situated within the Qomolangma nature reserver. En continuing are journey is soon becomes appartent why. The mountains here appear to be pushed over (this is ofcourse because the himalayas were created when the Indian tectonic plate smashed into the Asian tectonic plate). The ground lines are almost vertical. This makes the finding of fossils of different millenia extremely easy.

The road we are traveling on is extremely bad. This is because the road is curving to go over the first mountain. Although maintanance is performed on the road, this is easily undone during spring when bigbolders, snow and ice tare the road appart. Finally we reach the highest point: 5200m. Here we should have an amazing vew of the himalayas and the mount everest in particular. Unfortunatelly the clouds are destroying the few. Still, quickly we take a couple of pictures. ;-)

After this small break we race downward over the small roads before darkness sets in. Small villages pop up here and there. They appear to be unaffected by time. Beautiful! The only problem is that we race down so hard that taking pictures becomes near impossible. Perhaps on the way back?

And so we arrive at the Institute. I am going quickly to the toilet for a 2minute watering of the plants. (Its good to know that my kidney survived the trip). After that we unpack the car, checkin to our room (with WIFI!!) and go eat. And while the chinese are playing majong I am continuing my blog. Finally Arrived. End van Dag 7.