Day 10

We zijn al weer meer dan een derde van onze reistijd voorbij. Vandaag is het de dag dat er een hoop moet gaan gebeuren. Zowel aan de ene kant moest de gehele apparatuur die in de mast bij de boederij komt getest worden, aan de andere kant moest die mast nu echt opgebouwd worden. Murat en ik hadden daarom maar besloten om vandaag onhankelijk van elkaar te werken. We zouden immers niet tegelijkertijd aan alle componenten (zonne panelen, batterij, controller en transmitter) kunnen werken. Ook klim je niet even met zijn tweeen de mast in. En zo geschiede.

Ik ging samen met de werklui en Cungbo richting de boederij met alle torenstukken en spankabels, terwijl Murat lekker op het instituut op de veranda bruin zat te worden terwijl hij de apparaten aan het checken was. De beton die gestort was twee dagen geleden was mooi hard geworden en dit betekende dat we de toren nu echt zouden kunnen gaan opbouwen. Eerst even alle torenstukken aan elkaar bevestigen op de grond. Hierna de toren overeind heisen, net zoals de amish hun huizen bouwen, namelijk zonder maar enige motorische hulpmiddelen en veel extra mankracht. Het hele dorp liep dan ook uit om ons een handje te helpen. Dit was nodig ook omdat de toren in totaal wel zo`n 70 kilo weegt en je deze dus overeind probeert te tillen. De eerste keer dat we het probeerde waren er ook geen mensen aan het trekken aan kabels. Zo kan je dus maar in de toren 25 graden rechten. En vooral de langste persoon (ik dus) duwt dan de meeste kilo`s boven zich uit. De tweede keer was nog steeds heel hectisch, maar meer georganiseerd. En uitgeput en wel sla ik na 5 minuten de zekeringen in de toren. Ondanks dat de toren nog niet vast getrokken is met spandraden is hij al wel redelijk stabiel. Niet stabiel genoeg om er in te klimmen. Dit kan pas nadat de spandraden bevestigd zijn. Eerst de kabels die op 9 meter hoogte aan de toren zitten, daarna die op 7 meter. Omdat de kabels echter veel te lang zijn moet er even een patch operatie worden uitgevoerd. En zo rond de klok van 3 uur staat de toren als een huis.

In de tussentijd hebben we echter slecht nieuws gekregen. De controller die de stroom van de zonnepaneel naar de batterij en de transmitter moet sturen werkt niet goed. De batterij wordt wel opgeladen maar met een veel te hoge spanning, al dus Murat. Ook krijgt de transmitter geen stroom van de controller. Boven op dit probleem komt ook nog dat onze zonnepaneel, ondanks de etiketten op de achterkant, een veel te hoge voltage afgeeft (48Volt ipv 24Volt). We zijn dan ook bang dat de power (110 Watt) die zonnepaneel afgeeft (onder ideale situaties) verminderd zal worden doorgeven aan de batterij en de transmitter. Uiteindelijk wordt besloten om een nieuwe controller te laten invliegen uit Beijing en het paneel om te wisselen in Lhasa. Dit zal dan gebeuren tijdens dat wij op doortocht zijn richting Shiquanhe. We hopen dat alles klaar zal zijn als we weer terug komen op het instituut. In de tussentijd laden we onze batterij zo hoog mogelijk op, zodat we in ieder geval de uitlijning van het apparaat morgen kunnen doen, en hem nog IEG 6 dagen laten staan. Een dag met tegenslagen dus, maar ook met leer momenten: neem je eigen controller mee, en vertrouw de labels op de instrumenten in China niet op face value. Einde van dag 10.

English version

We have arrived on day 10 and are past a third of our journey. Today is day that a lot of things need to be done. Small things, but also to check all the equipment that we are going to install on the farm and the installation of the tower on the farm. For this reason Murat and I have decided to work independently of each other, as we cannot work simulatenously on checking the instruments (solar panels, batteries, controller and transmitter). Also a 11meter tower you don`t want to climb with two people at the same time.

I go together with the workers and Cungbo to the farm, with all tower pieces and cabkles, while Murat will be sitting on the porch getting a tan, while he is checking the devices. The concrete that we have poured has niecely solidified, meaning that we really can put up the tower. First we have been attaching all towerpieces together, safely on the ground. Afterwards it is time to pull the tower straight. This goes in a similar fashion as the Amish erect their houses. Without any motorized help and with a lot of man power. This manpower is necessary as the tower weighs the better half of 70 kilos which is very hard to erect. Add to this that the first time we try to raise the tower we have no pullers trying to raise the tower. This means that you can only erect the tower to about 25 degrees. Especially the tallest person (me) has to push the most of the the weight in this situation. The second time is still a hectish endouver but at least a bit more organized. After 5 minutes and complety drenched in sweat I am securing the connections of the tower. The tower is standing.

However the cables that have to stabilize the tower have not been secured, and while appearing farelly stable I do not want to climb in the tower just yet. First we fix the highest attached (9m) cables and than the lower ones (7 meters). However as the cables are way too long a patch operation has to be performed first. Around 3 o clock the tower finally is standing to survive ‘anything’ that the environment can trow at it (hopefully).

In the meantime we also have received some bad news. The device that controls the current from the solar panel to the battery and the transmitter does not work properly. While the battery is charged the voltage is way to high, according to Murat. In addition the transmitter does not get any current from the controller unit. On top of this problem the solar panel also behaves strangely. The panel gives of a way too high voltage (48Volt instead of 24 volt),despite the labels on the back of the panel. We think that this might even reduce the optimum power provided to the battery. After much discussion we decide to buy a new controller in Beijing and get it flown in to Lhasa. Also we will sent the solar panel back with Dr Wang to Lhasa to be exchanged for two proper panels. This will happen during our trip to shiquanhe. We hope that everything will be ready when we get back to Qomolangma station. In the meantime we charge the big battery up as high as possible, so that we can at least align the scintillometer tomorrow and can leave it for at least 6 more days. A day full of set backs, but also with a lot of learning moments: take your own controller with you from Europe, and don`t trust the labels on the instruments on face value. End of day 10.