Day 14

Vanochtend weer heel vroeg op. We moeten immers nog een heel stuk rijden. Zoals gebruikelijk heeft het hotel geen ontbijt, en rondrijdend door het dorpje merken we dat alle restaurantjes nog gesloten zijn. Dan maar ontbijten onderweg! En zo racen we verder over de geasfalteerde wegen. Aan onze linker kant zien we nog steeds de himalayas, maar voor de rest wordt het landschap steeds glooiender en groener. Het begint nu echt op een plateau te lijken in plaats van een soort alpen gebergte. We komen zelfs zandduinen onderweg tegen.

Onze chauffeer begint onderweg ook meteen weer met zijn favoriete hobby. Roken is voor elke chauffeur een groot genot, en gezien de hoeveelheid peuken die onze chauffeur per dag rookt is hij daar geen uitzondering op. Gelukkig houdt hij het raam open zodat de meeste rook meteen naar buiten word gezogen. Maar uiteraard wel vervelend voor een astma patiënt als ik. Op zijn rook na is de lucht hier namelijk heerlijk om in te ademen, vrij van enige verontreiniging door zware industrie. Het is zo heerlijk dat je maar wil blijven inademen (misschien ook omdat de lucht hier zo ijl is)).

Vooral als we weer eens een tussenstop maken om sanitaire redenen, of gewoon omdat het uitzicht zo mooi is, is het weer genieten geblazen om te ademen. Nu kan ik wel weer gaan vertellen over de vertragingen die we opdoen bij de verschillende leger posten, maar ik denk dat jullie hier nu al genoeg over zijn geinformeerd. In plaats daarvan ligt ik even een momentje uit als wij bij de heilige meer zijn aanbeland. De naam van dit meer is … Duidelijk is dat het een grote betekenis heeft voor de tibetaanse bevolking, want de hoeveelheid vlaggetjes die hier te vinden zijn is enorm. Het is dan ook een geweldig uitzicht: eerst een kleuren zee van vlaggetjes met gebedspreken erop, en daarna een strak blauwe meer. Er is geen golfje te vinden op het meer waardoor zij als een heldere spiegel het laatste gedeelte van Himalayas op de achtergrond weerspiegelt. En boven dit alles wat lieve schaapjes wolken waardoor de zon af en toe een straaltje laat weerkaatsen op het water. Je zou er bijna dichterlijk van worden.

Verder rijdend krijgen we langzaam het gevoel de himalayas achter ons te laten, want we trekken nu veel noordelijker. Het zonnetje is ook goed doorgekomen en brand hevig. Wat een verschil met gisteren toen we met ‘klapperende tanden’ uit de auto stapten. Vandaag en hier is de gevoels temperatuur een stuk hoger. Dit komt natuurlijk omdat de straling hier op het Tibetaans plateau een stuk hoger is dan bij ons in Nederland. De atmosphere is hier dunner, terwijl Tibet wel op de zelfde breedte graad als de Sahara ligt. Geen wonder dan ook dat Rogier van de Velde zijn promotie op bodemvocht onderzoek hier heeft gedaan. Er zijn hier namelijk zoveel extreme processes aan het werk dat er makkelijk 10 promotie onderzoeken over gedaan kunnen worden.

Vroeger dan verwacht komen we aan bij Shiquanhe. We draaien een bocht om en kijken recht naar beneden naar het stadje. Rondom de stad liggen zandduinen als torenhoge bergen verspreid. Hier moeten we morgen op zoek gaan naar de sensoren die Rogier heeft begraven om de data van de loggers af te halen (en nieuwe batterijen in de instrumenten te stoppen). Maar eerst even een hotel uitzoeken. We kijken bij verschillende hotels, maar waar de een compleet is vol geboekt is de ander niet om aan te zien zo smerig. Maar gelukkig weten we een goed hotel te vinden, waarbij Cungbo ook nog even korting regelt voor ons. Hierna moeten we nog wel even langs het politie station om ons aan te melden. Elke buitenlander die meerdere dagen verblijft in Shiquanhe moet opnieuw een stempeltje halen.. (En jullie dachten dat we genoeg stempels gehaald hadden). Het was niet compleet als verrassing (want ook Vikram Seth moest 30 jaar geleden dit doen). De enige verrassing is dat het nog steeds bestaat. De politie agent is trouwens alleraardigst en na wat vriendelijke vragen staan we binnen 10 minuten weer buiten. Murat heeft al beslist waar we heen gaan. Hij heeft namelijk een islamitische grill tent gezien (we zijn immers niet heel ver verwijderd van Kashmir). Einde van Dag 14

English version
Today we have to get up really early. We still have to drive quite a long way. As usual the hotel does not serve breakfast, and driving around town we find that all the restaurants are still closed. A breakfast on the way then. And so we race over paved roads, with on the left side the Himalayas and on the right side an ever more smooth and green landscape. We even encounter some sanddunes.
Our driver also continues with his favourite hobby. For every chauffeur the lighting of a sigarette has to be the highlight of the last 10 minutes. Considering the amount smokes that our driver is taking he is no exception to that rule. Fortunaly he keeps the window open so that most of the smoke is immediately being sucked out. But of course not all the smoke leaves the car, which is a bit annoying for an astma patient such as my self. Apart from the sigarette smoke the air here is wonderful; free of any contamination by heavy industry. It is so delicious that one just want to keep breathing in (though that could also be the altitude). Especially when we make a stop for sanitarial reasons, or just because the view is so spectacular the breathing is again a delight. Of course I can now tell you again about the different stops we need to make at different army posts, but I think that by now you have understood the method here.

Instead I would like to tell you about the stop we make at a holy lake. The name of the lake is … Clearly it has incredible meaning for the Tibetan Plateau as the amount of colourfull flags is enormous. But than it is a great sight: First the spectacular colours of the flags with different prayers written on them, than the deep blue lake. As there is no ripple on the water the lake reflects like a mirror the last part of the Himalayas. On top of this all small clouds let in an occasional light beam. One would almost become a poet from looking at this spectacle.

When we continue are driving I get the feeling that we leave behind the Himalayas, as we are now heading to the north. The sun has now clearly fought its way past the clouds and burns brightely. What a difference between yesterday when we stepped out of the car with goosebumps and today. This is ofcourse because the radiation on the Tibetan plateau is much higher than the Netherlands. Firstly the atmosphere is here thinner, and secondly the Tibetan Plateau lies on the same latitude as the Sahara. No wonder that Rogier van de Velde did his Phd research on soil moisture here. The processes here are so extreme that easily 10 phd`s can be performed on this Third Pole.

Earlier than expected we arrive in Shiquanhe. Around the city there are many sanddunes laid out as gigantic mountains. Here we have to search for the soil moisture stations that Rogier have left, in order to retrieve the data from the loggers (and to put new batteries in the instruments). First we have to find a good hotel. We consider several Hotels, but where the first is booked full, the second is really filthy. In the end we manage to find a nice hotel, where Cungbo also arranges a discount for us. After this we have to pay a visit to the police station to say that we will be staying several days in Shiquanhe. This is not really a surprise as Vikram Seth had to do this also 30 years ago. The only surprising thing is that there has been no change in the 30 years. The police officer is most kind and after some friendly questions we are again standing outside with a new stamp on my permit. End of Day 14.