Day 17

Met onze rampdag van gisteren nog vers in het geheugen word ik wakker. Ik hoop dat vandaag ons (on) geluk maar niet verder duurt. Om toch wat goede moed te krijgen breek ik een van mijn twee kazen aan. Als ik lang op fieldwork/teaching ben dan neem ik altijd iets van mijn favourite Stolwijker kaas mee. Mijn kaasboer (in de kelder van de zuidmolen), vacuümmeert mijn kaas dan zodat (in het geval dat ik geen koelkast in mijn hotelkamer heb) hij niet snel verschimmeld. Voor een lange reis zoals deze heb ik twee kaasjes meegenomen, en god wat smaakt het verrukkelijk! Dat kleine beetje Nederland zorgt ervoor dat ik in elk geval weer met goede zin op de dag vooruit kijk. En dat is nodig, want we gaan weer opnieuw naar station 10.

Murat heeft echter een andere route gevonden die minder drassig zou moeten zijn. Eerst wat langer op de snelweg verblijven en daarna de wildernis in. En zowaar de drassigheid van gisteren heeft plaats gemaakt voor een zeer harde ondergrond. We kunnen nu dus redelijk ver doorrijden tot ongeveer 300meter van het station. Daarop beslist Shue dat hij niet verder wilt rijden. Heel begrijpelijk natuurlijk na het debacle van gisteren. Met de schop/metaal detector in de hand komt men door het ganze land. En waar in eerdere pogingen de logger niet gevonden werd hebben we binnen 5 minuten zoek raak geschoten. Het lijkt er inderdaad op dat vandaag iets beter wordt dan gisteren, of heb ik te vroeg gesproken…

Ook station 11 is makkelijk te vinden en ook hier zijn alle sensoren nog intact. Als we onze weg echter vervolgen dan word ons duidelijk dat niet al het ongeluk van gisteren voorbij is. Aangekomen bij station 12 is het al heel snel duidelijk dat we hier weinig te zoeken hebben. De draden die van de sensoren naar de loggers gaan liggen open en bloot bruin te worden in de zon; van de logger niets te zien. De draden zijn amateuristisch doorgeknipt wat onze vermoedens doet groeien dat hier vuil spel aan de hand is. Hadden ze alleen de logger meegenomen en niet vandalistisch geweest dan was het minder een probleem geweest (we hebben immers nog twee reserve loggers met ons mee). Maar met het doorknippen van de draden vervalt deze optie totdat Murat terug in ITC ze weer gefixed heeft (en gecalibreerd tegen andere sensoren).
En zo vertrekken we dus verder in de hoop dat station 13 minder een probleem zal vormen. Station 12 lag redelijk aan de zijkant van de straat waar station 13 veel meer land inwaarts is geplaats. Echter hier aangekomen zijn de markeringspunten van Rogier niet meer te zien. Met de GPS in de hand zoeken we naar de precieze locatie. Hier aangekomen zien we een diep kuil. Het wordt ons redelijk snel duidelijk dat ook deze logger en sensoren zijn uitgegraven, met alle consequenties van dien.
Nu komen we voor een moeilijke beslissing te staan. We hebben nog 2 reserve loggers en genoeg sensoren om het station opnieuw op te bouwen. De vraag is echter waar we dit willen doen, bij station 4, 12, 13 of station 15. Uiteindelijk beslis ik dat we op de plek waar we nu staan (station 13) nieuwe sensoren gaan plaatsen. Dit is omdat bij de andere locaties er meerdere bodemvocht sensoren van ons nog staan, terwijl station 13 op een uiterste punt staat. Om een goed idee te krijgen van de heterogeniteit is het dus verstandig om zoveel verschillende landbodem typen te bemonsteren. Zo is station 13 de best overgebleven plaats.

Hiervoor moeten we eerst een gat van 70cm graven zodat we de bodemvocht sensoren kunnen plaatsen op de zelfde de dieptes (5cm, 10cm, 20cm, 40cm en 60cm) als de eerste station. Om diefstal te verminderen kiezen we ervoor om geen torentje van stenen achter te laten. Blijkbaar heeft dit de dieven aangetrokken. We kiezen er in plaats van om de logger dicht bij een hele grote steen te begraven. Zo hebben we aan de ene kant wel een markeringspunt voor de volgende download actie, maar aan de andere kant wekken we geen argwaan bij de lokale bevolking. Voor de zekerheid plaatsen we de logger ook nog op een diepte van 50cm en maken we een grote geul voor de kabels van de sensoren (zodat deze niet boven de grond uit komen te steken).
Na het plaatsen van de sensoren komt murat tot de ontdekking dat niet de nieuwste versie van de software op de logger is geplaatst. Dit betekent dat hij de sensoren niet herkent. De tweede reserve logger gebruiken is ook al geen optie. Het lijkt namelijk dat 2 van de 5 porten het niet doen en er dus effectief maar 3 sensoren aangeschakeld kunnen worden. We vertrekken hierop snel naar het hotel zodat we de 1ste reserve logger kunnen updaten met nieuwe firmware. Natuurlijk bedekken we ons huidige werk wel even, in geval dat de dief in deze twee uur pauze even komt buurten.

Onze chauffeur is een beetje slaperig want hij rijdt namelijk de parkeerplaats op van het verkeerde hotel. Niet dat ik hem erg kwalijk kan nemen, de hotels zien hier er ook allemaal hetzelfde uit. Zelfs tussen de flatgebouwen hier en Beijing is niet veel onderscheid te vinden (behalve de lengte): beton, redelijk vierkant met aan de onderkant wat kleine hokjes met winkels. Nu zijn er wel heel mooie gebouwen en authentieke huizen te vinden maar deze zijn allemaal in een ver verleden gebouwd (of zijn kantoor gebouwen van rijke zakenlui). Veel mooier/autentieker zijn de gebouwen als je de grote steden wat verlaat. Op het platteland van kleinere steden als Hangzho en Suzhou is nog veel pracht er praal te vinden. Jammer genoeg dat in de grote steden dit een stuk minder is.
Na de kleine omweg vindt Shue de weg weer terug en bereiden we ons voor op morgen (onze laatste dag in Shiquanhe om de data van de loggers te halen). Deze stations liggen in de buurt van Ali meteorologische station, welke gesitueerd is aan een prachtig meer. MS dat de bouwkunst daar meer franje toestaat (alhoewel, het gebied daar bevat veel leger eenheden..).

Vanavond nog even lekker uiteten gegaan. Er wordt nu elke keer aan Murat gevraagd waar we willen eten. Hij weet echter niet wat hier allemaal te verkrijgen is. Ondanks dat we een islamitische grill hadden gezien was hij een beetje terughoudend. Hierop beslis ik maar voor Murat en het blijkt geen verkeerde besluit te zijn geweest. Het islamitische restaurant is namelijk TURKS! haha.. lol. Murat heeft zijn buikje helemaal vol gegeten aan kebab (hij zei zelf dat hij ms iets te veel had gegeten). Het was dan ook weer heerlijk (en spot goedkoop..).
End of Day 17

English version

With the disaster day of yesterday is still freah in our minds I wake up. I hope that today Lady Fortune has better plans with us. In order to get some courage back into my system I take a nibble from one of two cheeses I brought with me. If I am going for a long period on fieldwork/teaching than I always take a bit of my favorite Stolwijker cheese with me. My cheesedealer (in the basement of the Zuidmolen), packs my cheese into a vacuum so that the cheese (in case that I don`t have a fridge in my hotel room) does not deteriorate so much. For a long trip like this one I have taken two pieces of cheese with me, and my god the taste! Incredible! This small piece of Holland ensure that at least I am looking forward to today. And this is necessary, as we head back to station 10.

Murat has found another route that is supposed to be less waterlogger. First we have to stay a bit longer on the highway and afterwards we head into the wildernis. Indeed the swampiness of yesterday has been replaced by an extremely hard surface. We now can drive to about 300meters from the station. Here Shue decides that he does not want to drive any further. Understandable of course! With a shovel and a metal detector we start walking to the station. And where in previous attempts the logger could not be located we have found it within 5 minutes. Indeed today appears to be a bit better than yesterday (or have I spoken to soon?).

Station 11 is easy enough to find and fortunately also all the sensors are still working. When we continue are road it becomes apparent that our misfortune of yesterday is not completely finished. When we arrive at station 12 it very clear that we cannot do anything here. The wires leading from the sensors to the loggers are laying on top of the soil and the logger is not to be found. The wires have been unprofessionally cut which confirms our suspicion that we are dealing here with foul play. If they only would have taken the logger and not destroyed the wires it would have been less of a problem (we are carrying two extra loggers just for a case like this). But with the cutting of the wires this option can not be choosen until Murat has fixed the wires back at ITC and calibrated everything against other sensors.

And so we leave this location hoping that station 13 is going to be less of a problem. Station 12 was located pretty close to the road, while station 13 is placed much more inland. However when we arrive at the site, there the locationpoints of Rogier are not to be found. With the GPS we go on to search for the exact location. When we find this, we discover a large hole. Clearly the loggers and sensors have been excavated.

Now we are faced with a difficult descission. We still have two extra loggers with us, and enough sensors to rebuild 1 station. The question is where to do this: at station 4, 12, 13 or 15. Finally I decide that the location we are currently at is the best option for a new station. This is because many other soilmoisture stations are in the vicinity of stations 4, and 15. In order to get a good understanding of the heterogeneity of the different processes we need to measure as many different land surface types. Station 13 is in that case vital as no other station is measuring this area.

For this we first need to dig a hole of 70cm in order to place the soilmoisture sensors at the same depths (5cm, 10cm, 20cm, 40cm and 60cm) as the first station 13. In order to prevent theft we choose not to place a tower of stones as a marker. Apparently this has attracted the attention of the thieves. Instead we are choosing to bury the logger close to a large rock. This provides us on the one hand with a clear marker point for the next download, and on the other had does not cause suspicion with the local people. For extra security we place the logger at 50cm depth and create a big trench for the sensors (so that they won’t stick above the ground).

After placement of the sensors Murat discovers that the software installed on the logger is not of the newest version. This means that he does not recognize the sensors. Using the 2nd logger is also not an option, as it appears that 2 out of 5 ports do not use, effectively reducing the amount of sensors to three. With this in mind we head back to the hotel to update the firmware of the 1st logger. Ofcourse we cover our work, in case the thief comes visiting in the next two hours.

Our driver is a bit sleepy as he drives onto the parkingspaces of another hotel. Not that I can blame him all hotels here look alike. There is even little difference to be found between the flats here and in Beijing: concrete, farely square and at the bottom some small cubicles intended for shops. I will not go as far as to say that there are not beautiful buildings in china, but these authentic structures were build several decades ago. These buildings can usually be found if you leave the big city behind you. In the country side around Hangzho and Suzhou there still is a lot of mysticism and glamour to be found. Fortunately this is less so in the big cities.

After this small detour Shue finds the way back to our hotel and we start preparing for tomorrow, which will be our last day in Shiquanhe. When I however say Shiquanhe I actually mean Ali, as the stations are close to a lake about 100km north of this city. Perhaps the buildings there will be more authentic, though the area is mostly occupied by the army.

Tonight we also still not to eat. Everynight Cungbno asks Murat what he wants to eat (everything normally is fine by me). However he does not know what kind of restaurants are here to go to. Dispite that we have seen an islamic grill he is hesitant. I therefore choose for him, and it turns out to be a great choice. The islamic restaurant is TURKISH! haha what a joke. Murat can even understand what the cooks are saying (provided the heavy accent). He waists no time to eat his bully full. But than the food was again delicious (and damn cheap at that)

End of Day 17