Day 20

Dag 20
Voor het eerst in onze reis was de plek van verblijf minder dan aangenaam. Natuurlijk was het hotelletje gekozen omdat er geen enkel ander dorpje in de buurt was. En op zich was het bed ook prima (beetje hard, maar dat zijn alle bedden hier). Het probleem was dat de waarschijnlijk er geen syfon op de afvoer van de douche zat. Wat een stank kwam er uit de badkamer! We hebben daarop maar besloten om de handdoeken die ons werden aangeboden nat te maken en te gebruiken om de kieren onder de deur dicht te maken. Dit adviseren ze toch ook bij een gifgas aanval.
Om de stank die in de kamer aanwezig was te verdrijven hebben we ook nog het raam open gedaan. Dit has als effect dat de generator die buiten hard bezig was ons van electriciteit te voorzien nu ook binnen goed gehoord kon worden. Om alles nog erger te maken hadden ze ons voorzien van wollen dekbedden. Voor de meeste mensen is dit geen probleem, maar als astmaticus een stuk minder fijn. Mijn neus heeft me dan ook lang wakker gehouden. OP een gegeven moment heb ik maar besloten de wollen top deken weg te gooien zodat ik ieg wat slaap kon pakken. Al met al een hotelletje waar ik niet snel zal terug keren...
Zonder ontbijt te hebben gehad reizen we weer verder terug naar Qomolangma station. Ik heb al veel verteld over de stijle bergtoppen, en over de glooiende dalen bedekt met gras en woestijnzand. Maar ik heb nog niets verteld over het water. Ondanks dat het gedeelte van Tibet waar wij ons in begeven erg droog is, ontstaan vanuit de himalayas toch een groot aantal indrukwekkende rivieren: zoals de gele rivier, de yangtse, de ganges en de indus. Vanuit de auto is het duidelijk zichtbaar hoe al de kleine stroompjes zich vormen tot die grote rivieren. Waar je ook kijkt zie je de sporen die het water heeft achtergelaten: van kleine meertjes tot de kloven in de bergen, en natuurlijk de vele snelstromende stroompjes.
Tibet mag dan ook met recht het water reservoir van zuid oost Azië genoemd worden. Dit is natuurlijk een van de redenen waarom mijn groep, water resources (WRS) van de universiteit Twente (UT), en het institute for tibetan plateay research (ITP) van de Chinese academy of sciences (CAS) zo geïnteresseerd is in dit fantastische stukje aarde. De andere reden is dat de verdampings processen hier veel extremer zijn door de lage luchtdruk. En doordat de atmosphere hier heel snel 'kan' opwarmen wordt al dat vocht snel naar hogere niveaus gebracht. Dit merk je zelf meteen als je hier rondrijdt door droge lippen en de dorst die je krijgt. Je verdampt zelf natuurlijk ook een hoop. Niet alleen zorgt het tibetaans plateau dus voor de vele rivieren maar ook heeft het een direct effect op de regenvorming in Vietnam en Cambodja. Daarbij zorgt het ook nog voor een enorme impact op het globale klimaat. Redenen genoeg voor ons werk hier! Dit maakt dat al onze inspanningen hoe zwaar ook toch genoeg voldoening geeft om ons over de tegenslagen heen te zetten.
Rijdend verder komen we allemaal bekende scenes voorbij: de legertent waar we een stempeltje moesten halen terwijl de officier nog lekker op de bank lag te slapen, de islamitische toko op de splitsing tussen Qomolangma, Shingatse and Shiquange en het straattentje waar Murat een fossiel heeft gekocht. En ontdanks dat ik nu achterin zit ipv voorin, verbaas ik me dat ik nu meer dingen zie dan de eerste keer dat ik naar de compound reed. Misschien komt het doordat het nu veel zonniger is dan toen, maar waarschijnlijker is het omdat ik me nu geen zorgen maar over enige nierstenen. Zo zie ik nu ook mensen in het veld werken, en zijn de Himalayas groter dan ik me herriner (ms omdat er nu minder wolken zijn om ze te verbergen). In elk geval geniet ik nu veel meer van de hobbelige weg die ons over de pas brengt. Natuurlijk had ik op de heen weg ook al oog voor de geologische structuren in de bergen, maar nu lijken ze net dat beetje mooier.
Aangekomen in het instituut worden we getrakteerd op Hotpot. Hotpot is zo`n beetje het zelfde als fonduen. Er liggen een aantal schaaltjes met daarop verschillende ingredienten. Deze worden ‘at random’ in een pot hete soep gedompeld. Een hotpot hoort per definitie ook heet te zijn en dus zitter er meestal chili`s in de soep. Een probleem echter ze hebben ook varkensvlees op de schaaltjes gezet. Zij verwachten natuurlijk dat het voor murat geen probleem is niet het varkensvlees uit de hotpot te halen. Ze vergeten echter dat (net zoals ik met mijn notenallergie) de soep dus ‘geinfecteerd’ wordt met varken. Murat slaat dus vriendelijk het aanbod af en gaat douchen. Ik probeer hem nog over te halen dat ze het varkensvlees als laatste erin doen, maar Murat is ook niet zo hongerig (we hebben redelijk laat gelunched). Terwijl Murat aan het douchen is wordt ook de Bei-Tjo weer tevoorschijn gehaald om het feest compleet te maken. Ik heb het gevoel dat ze me proberen dronken te voeren, want het gaat er hard aan toe. Gelukkig komt Murat na het douchen weer terug en moet hij de ‘schade’ inhalen. Haha.. wat een lol.
Ik heb tijdens het eten mijn gastheren zo ver gekregen me te leren Mahjong te spelen. De man die mij als eerste me probeert het bij te brengen praat echter geen engels en laat me geen van de getrokken stenen zien. Ook is hij erg aangeschoten en werkt zijn tactiek niet zo goed. Erg lastig leren zo. En dus verliest hij een deel van een mijn kleingeld. Hierna beslissen de andere deelnemers me te helpen en zonder inleg te spelen. Het wordt me al wat duidelijker, maar de chinese tekens op sommige stenen begrijp ik nog steeds niet. Voldaan keer ik echter terug naar mijn kamer voor een lekker nachtrust. Einde van Dag 20.
English version
For the first time in my journey the stay at the hotel is less than pleasant. We were forced to take this hotel as there is no other village around. And in many aspects the bed is fine (a bit hard but that's how the Chinese like it). The only problem is it smells really bad. Probably they did not put a syfon on the drain of the shower and therefore the sewer system directly connects to our batroom. What a terrible stench! We have decided that we are going to use the towels provided to us for showering to fill in the gaps under the door (similar as they advise when there is a gasleakage).
To get rid of the stench we open the window. This has as side affect that we can now clearly hear the generator providing us with electricity. To make this even worse the they have provided us with wolen blankets . For most people no problem, but for an astmaticus such as myself it is less pleasant. My nose has kept my up for a considerable time. At a certain moment I decide to through away the wollen top cover so that at least I can get some sleep. In any case not a hotel that I will be revisiting soon.
Without having breakfast we continue our journey to Qomolangma station. I already have told you about the steep mountaintops and the flowing valleys covered in grass and desertsand. But I have not told you about the water. Dispite that the part of Tibet where we are is very arid, some of the major rivers start in the Himalayas: such as the yellow river, the yangtse, the ganges and the indus. From the car it is apparent how different small streams converge into these large rivers. Where ever you look the water has left its mark on the landscape: from small lakes to cracks in the mountains and of course the many fast flowing streams.
Tibet has all the right to call itself the water reservoir of south east Azia. This is ofcouse one of the reasons why my group, the water resources (WRS) group of the university of Twente (UT) and the Institute for Tibetan Plateau research(ITP) of the Chinese academy of Sciences (CAS) are so interested in this amazing piece of earth. The other reason is that the evaporative processes are here much more extreme because of the low pressure. And because the temperature of atmosphere can be heated very fast (due to the intense radiation) this moisture is easily brought to great height. I notice by my dry lips and the thirst I have (I myself of course am also transpiring a lot of water). Not only does the Tibetan Plateau then give rise to many rivers it has direct effect on the rain in Vietnam and Cambodja. On top of this it has huge impact on the global climate. Reasons enough for our work here! All of this makes our efforts (and bad night sleep) worthwhile to persevere.
Driving back to Mnt Everest we encounter many familiar scenes: the army tent where we had to get a stamp from an officer still sleeping on a couch, the Islamic restaurant at the road crossing between Qomolangma, Shingatse and Shiquanhe, and the street side tent where Murat has bought a fossil for his son. Dispite that I am now sitting in the back instead of the front, I feel amazed that I see now much more that the first time I was driving to the compound. Perhaps it is because the sun is no much more dominant, or (more probably) I now don`t worry myself with my kidneystones. I see people working on the field, and the Himalayas seem bigger than I remember. In any case I enjoy the bumpy road guiding us over the mountain pass more than the first time. Ofcourse I noticed then the geological structures of the mountains, but now they just seem a bit more beautiful.
When we have arrived at the institute we are treated with Hotpot. Hotpot is kind of the same thing as fondue. Several dishes with different ingredients are placed on the table. These will be dropped ‘at random’ in a big of hot boiling soup. The definition of hotpot is that is it supposed to be hot and so there are many chili`s in the soup. The only problem is that among the various ingredients is also pork. They expect Murat to fish around the pork in the hotpot. They however forget that the soup will be ‘infected’ with the meat. Murat therefore kindly refuses the offer and takes a shower. I try to confince that they will put the pork in as last, but Murat does not feel that hungry (we had a pretty late lunch). While Murat is showering the Bei-Tjo is again brought to the table to complete the feast. I get the sneaky suspission that they want to get me drunk as the Gambé’s follow each other in quick repetition. Fortunatelly Murat comes down to the table after the shower and has to make up for the ‘damage’ he has missed out om…;-)
During the dinner I convince my hosts to teach me to play Mahjong. The man that tries to teach me first does not speak any English and does not show me any of the stones he is drawing. In addition he is a bit tipsy and his tactic is not working very wall. Quite difficult to learn this way. They only thing he succeeds at is losing some of my small change. After this the other competitors decide to help me and play without money. Suddenly it starts to make more sense to me (but some of the Chinese signs of some of the stones still baffle me). I return to my room with a big grin on my face for a good nightsleep. End of Day 20.