Day 22
Door: Joris Timmermans
Blijf op de hoogte en volg Joris
10 September 2013 | China, Shigatse
Na de schitterende dag van gisteren zijn vandaag en morgen weer reisdagen. Eerst naar Shingatse en daarna door naar Lhasa. Hier stopt het echter niet, want we moeten daarna nog naar Naqu doorreizen om daar weer bodemvocht loggers uit te lezen. Ik vertrek met wat gemengde gevoelens. Ergens lijkt is dit kleine gebouwtje toch een beetje een tweede huis geworden. Op dit moment zijn naast Murat, Cungbo, Shue en ik maar nog drie extra mensen (Dr wang en zijn chauffeur zijn immers ook al vertrokken) op het instituut: de kokkin en de twee werklui. Ondanks dat ik met hen alleen met handgebaren kan praten, snappen we elkaar precies. MS dat ze dezelfde rare humor hebben als ik, of omdat ze ook best van een potje pool houden. In elk geval hebben we me erg op mijn gemak kunnen stellen. Ik denk dat het voor hen ook jammer is dat wij weer weg gaan. Volgens mij zijn wij de laatste bezoekers tot de lente weer aanbreekt. En aangezien in de winter alleen de twee werklui aanwezig zullen zijn op het instituut kan ik me goed voorstellen dat ze dan ook redelijk eenzaam kunnen zijn.
En zo worden we grondig uit gezwaaid als we met de auto vertrekken. Dit is nu al de 4de keer dat ik deze weg bereidt maar saai wordt het zeker niet. Links en rechts is duidelijk te zien dat mensen zich voorbereiden op de herfst en winter. Er wordt grondig geoogst op het veld. En zo rijdend door ons valleitje is er weer alles te beleven. Dit maal krijgen we echter geen afscheidscadeau van Mount Everest te zien. In plaats daarvan is er een andere kolossale Himalaya bergtop die ons de vriendelijke groeten doet. Alle andere bergtoppen zijn compleet verborgen achter de wolken.
Dat de kou langzamer zeker naderende is hebben we gisteren natuurlijk al goed gevoeld bij basiskamp 1. Ook de temperatuur in het instituut was erg gedaald. Toen wij voor het eerst op het instituut waren konden we nog regelmatig met korte mouwtjes rondlopen. Op de laatste dag was een goede trui erg aanbevolen. Dat de herfst/winter hier in aantocht is goed duidelijk als we in de auto over de eerste pas zijn. Er is namelijk al sneeuw gevallen op het landschap waar we doorheen rijden. Dit samen met de lage wolken geeft ons weer een uitzicht die we nog niet eerder hebben mogen zien en uiteraard is het weer genieten geblazen. Opnieuw moet ik denken aan IJsland en aan Ingrid. We hebben gisteren nog even kunnen Skype en haar stem aan de andere kant van de lijn horen maakte veel gevoel bij me los.
De terugreis naar Shingatse is voor de rest zonder problemen. We nemen geen lunch maar rijden meteen door naar onze eindbestemming. Ik zou graag dit keer wat meer willen zien van deze op een na grootste stad van Tibet. Ik heb immers de vorige keer alleen de binnenkant van het ziekenhuisje kunnen zien. Ik word op de weg hiernaar opgeschrikt door een smsje van Ingrid. Mijn neefje Maxime ligt in het ziekenhuis na een uit de hand gelopen verkoudheid. Toeval dat ik alweer in Shingatse ben als er slecht nieuws tussen China en Nederland word uitgewisseld. Ik hoop dat het goed met hem, Ellen en Andre gaat. In elk geval sterkte!
Dit maal is het hotel niet van tevoren geregeld. We rijden daarom maar eerst naar het 4sterren hotel in Shingatse. Dit is dezelfde hotel dat Michael Palin beschrijft in zijn boek 'Himalaya'. Het hotel is echter vol en we gaan dus maar terug naar het hotelletje waar we op de heenweg hebben overnacht. Daar aangekomen word onze klandizie echter geweigerd. Het blijkt dat het hotel niet toegestaan is om buitenlanders overnachting aan te bieden. De overnachting op de heenweg was dus een zware overtreding van hen (niet dat ik klaag, het hotel was immers op 50 m van de kliniek). Het blijkt niet de enige overtreding die is begaan toen. We hadden namelijk ons ook toen moeten melden bij de politie. Door mijn ziekenhuis bezoek is dat echter dit maal niet gebeurd. En zo gaat Cungbo na het uitzoeken van een hotel die ons wel mag herbergen opnieuw naar het politie bureau met onze permit.
Hierna gaan we naar het beste noodle-restaurant van Shingatse. Murat heeft vandaag echter helemaal geen zin in weer noodles te eten. Het is immers al niet zijn meest favoriete eten. En vandaar dat we na het weer overheerlijke eten nog even langs de Chinese versie van KFC gaan. 'Het is geen kebab, maar wel lekker' hoor ik uit de volle mond van Murat. En zo komt er een einde aan de redelijk normale dag 22.
English version
After the perfect yesterday, today and tomorrow are again travelling days. First to Shingatse and then to Lhasa. Here the fun does not stop as we have to continue our journey to Naqu to again read out soil moisture loggers. I leave with some mixed feelings. This small house on the foot of the Mount Everest has become kind of a second home. At this moment (next to Murat, Cungbo and Shue) only three other persons are in the institute (Dr Wang and his driver also have left already): the cook and the two workers. Despite that I was only able to communicate to them through hand gestures I have the feeling that we have understood each other perfectly. Perhaps it`s because they have the strange humor as me, or perhaps it`s because they,, like me, also like to play pool. In any case they have really made my stay here very pleasant. I think that for them it`s also a pity that we are leaving. We are probably the last visitors to the institute until spring. And because in the winter only the two workers are on the institute it can get quite lonely.
We are therefore given a thorough goodbye when we leave with the car. This is now the 4th time that I drive over this road, but it is not getting boring. Left and right we clearly see people preparing for the winter. They are busy harvesting their crops. And so driving through our small valley there is again a lot to be seen. This time however we don`t get a farewell present of the Mount Everest. Instead another huge Himalaya giant kindly provides us with a proper goodbye. All other mountain tops are completely hidden away behind the clouds.
We have felt yesterday at the basecamp that the cold is slowly approaching. But also the temperature at the institute was this morning very cold. When we arrived at the institute more than a week ago we still could walk around in our t-shirts. But today a sweater was highly recommended. There are also other signs that winter is approaching fast. When driving over the first mountain pass we see that already snow has fallen here. This together with the low hanging clouds again gives us a view that we have not seen yet. Again I have to think of Iceland and Ingrid. I was able to talk to her yesterday through Skype. Hearing her voice on the other side of the line made me quite emotional.
The way back to Shingatse passed without any problem. We don`t take lunch but drive directly to our destination. I would like to see a bit more of this 2nd city of Tibet. The first time I only got to see the inside of the small clinic. On the way I am startled by a text message of Ingrid. My nephew Maxime is in the hospital after a flue got out of hand. It was only a fortnight ago that another piece of bad news from Shingatse was exchanged between China and the Netherlands. I hope that everything will turn out for the best for Maxime, Ellen and Andre. All the Best!
This time the hotel has not been booked in advance. We therefore drive first to the 4star hotel in Shingatse. This is the same hotel that Michael Palin describes in his book 'Himalaya'. The hotel is however booked full and we therefore decide to go back to the hotel we stayed at the first time. Our money however is kindly refused by this hotel. It appears that the hotel is not permitted to provide a stay for foreigners. The first stay was therefore in fact illegal. It appears that this is not the only law we crossed the first time we were here. We should have notified the police of our stay at the city. Because of my medical problems however we did not do this. This time we however do not make his mistake. And therefore Cungbo visits the police station after we have found our hotel.
After this we visit the best noodle restaurant of Shingatse. Murat however is not in the mood for noodles today. It is not his favorite food. And therefore we (after an again delicious meal) pass by the Chinese version of the KFC. 'It`s not kebab, but is very good' Murat tries to convince me. And so the end approaches to the rather normal day 22.
En zo worden we grondig uit gezwaaid als we met de auto vertrekken. Dit is nu al de 4de keer dat ik deze weg bereidt maar saai wordt het zeker niet. Links en rechts is duidelijk te zien dat mensen zich voorbereiden op de herfst en winter. Er wordt grondig geoogst op het veld. En zo rijdend door ons valleitje is er weer alles te beleven. Dit maal krijgen we echter geen afscheidscadeau van Mount Everest te zien. In plaats daarvan is er een andere kolossale Himalaya bergtop die ons de vriendelijke groeten doet. Alle andere bergtoppen zijn compleet verborgen achter de wolken.
Dat de kou langzamer zeker naderende is hebben we gisteren natuurlijk al goed gevoeld bij basiskamp 1. Ook de temperatuur in het instituut was erg gedaald. Toen wij voor het eerst op het instituut waren konden we nog regelmatig met korte mouwtjes rondlopen. Op de laatste dag was een goede trui erg aanbevolen. Dat de herfst/winter hier in aantocht is goed duidelijk als we in de auto over de eerste pas zijn. Er is namelijk al sneeuw gevallen op het landschap waar we doorheen rijden. Dit samen met de lage wolken geeft ons weer een uitzicht die we nog niet eerder hebben mogen zien en uiteraard is het weer genieten geblazen. Opnieuw moet ik denken aan IJsland en aan Ingrid. We hebben gisteren nog even kunnen Skype en haar stem aan de andere kant van de lijn horen maakte veel gevoel bij me los.
De terugreis naar Shingatse is voor de rest zonder problemen. We nemen geen lunch maar rijden meteen door naar onze eindbestemming. Ik zou graag dit keer wat meer willen zien van deze op een na grootste stad van Tibet. Ik heb immers de vorige keer alleen de binnenkant van het ziekenhuisje kunnen zien. Ik word op de weg hiernaar opgeschrikt door een smsje van Ingrid. Mijn neefje Maxime ligt in het ziekenhuis na een uit de hand gelopen verkoudheid. Toeval dat ik alweer in Shingatse ben als er slecht nieuws tussen China en Nederland word uitgewisseld. Ik hoop dat het goed met hem, Ellen en Andre gaat. In elk geval sterkte!
Dit maal is het hotel niet van tevoren geregeld. We rijden daarom maar eerst naar het 4sterren hotel in Shingatse. Dit is dezelfde hotel dat Michael Palin beschrijft in zijn boek 'Himalaya'. Het hotel is echter vol en we gaan dus maar terug naar het hotelletje waar we op de heenweg hebben overnacht. Daar aangekomen word onze klandizie echter geweigerd. Het blijkt dat het hotel niet toegestaan is om buitenlanders overnachting aan te bieden. De overnachting op de heenweg was dus een zware overtreding van hen (niet dat ik klaag, het hotel was immers op 50 m van de kliniek). Het blijkt niet de enige overtreding die is begaan toen. We hadden namelijk ons ook toen moeten melden bij de politie. Door mijn ziekenhuis bezoek is dat echter dit maal niet gebeurd. En zo gaat Cungbo na het uitzoeken van een hotel die ons wel mag herbergen opnieuw naar het politie bureau met onze permit.
Hierna gaan we naar het beste noodle-restaurant van Shingatse. Murat heeft vandaag echter helemaal geen zin in weer noodles te eten. Het is immers al niet zijn meest favoriete eten. En vandaar dat we na het weer overheerlijke eten nog even langs de Chinese versie van KFC gaan. 'Het is geen kebab, maar wel lekker' hoor ik uit de volle mond van Murat. En zo komt er een einde aan de redelijk normale dag 22.
English version
After the perfect yesterday, today and tomorrow are again travelling days. First to Shingatse and then to Lhasa. Here the fun does not stop as we have to continue our journey to Naqu to again read out soil moisture loggers. I leave with some mixed feelings. This small house on the foot of the Mount Everest has become kind of a second home. At this moment (next to Murat, Cungbo and Shue) only three other persons are in the institute (Dr Wang and his driver also have left already): the cook and the two workers. Despite that I was only able to communicate to them through hand gestures I have the feeling that we have understood each other perfectly. Perhaps it`s because they have the strange humor as me, or perhaps it`s because they,, like me, also like to play pool. In any case they have really made my stay here very pleasant. I think that for them it`s also a pity that we are leaving. We are probably the last visitors to the institute until spring. And because in the winter only the two workers are on the institute it can get quite lonely.
We are therefore given a thorough goodbye when we leave with the car. This is now the 4th time that I drive over this road, but it is not getting boring. Left and right we clearly see people preparing for the winter. They are busy harvesting their crops. And so driving through our small valley there is again a lot to be seen. This time however we don`t get a farewell present of the Mount Everest. Instead another huge Himalaya giant kindly provides us with a proper goodbye. All other mountain tops are completely hidden away behind the clouds.
We have felt yesterday at the basecamp that the cold is slowly approaching. But also the temperature at the institute was this morning very cold. When we arrived at the institute more than a week ago we still could walk around in our t-shirts. But today a sweater was highly recommended. There are also other signs that winter is approaching fast. When driving over the first mountain pass we see that already snow has fallen here. This together with the low hanging clouds again gives us a view that we have not seen yet. Again I have to think of Iceland and Ingrid. I was able to talk to her yesterday through Skype. Hearing her voice on the other side of the line made me quite emotional.
The way back to Shingatse passed without any problem. We don`t take lunch but drive directly to our destination. I would like to see a bit more of this 2nd city of Tibet. The first time I only got to see the inside of the small clinic. On the way I am startled by a text message of Ingrid. My nephew Maxime is in the hospital after a flue got out of hand. It was only a fortnight ago that another piece of bad news from Shingatse was exchanged between China and the Netherlands. I hope that everything will turn out for the best for Maxime, Ellen and Andre. All the Best!
This time the hotel has not been booked in advance. We therefore drive first to the 4star hotel in Shingatse. This is the same hotel that Michael Palin describes in his book 'Himalaya'. The hotel is however booked full and we therefore decide to go back to the hotel we stayed at the first time. Our money however is kindly refused by this hotel. It appears that the hotel is not permitted to provide a stay for foreigners. The first stay was therefore in fact illegal. It appears that this is not the only law we crossed the first time we were here. We should have notified the police of our stay at the city. Because of my medical problems however we did not do this. This time we however do not make his mistake. And therefore Cungbo visits the police station after we have found our hotel.
After this we visit the best noodle restaurant of Shingatse. Murat however is not in the mood for noodles today. It is not his favorite food. And therefore we (after an again delicious meal) pass by the Chinese version of the KFC. 'It`s not kebab, but is very good' Murat tries to convince me. And so the end approaches to the rather normal day 22.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
